از بازی‌های دوستانه چه می‌خواهیم؟

با انجام قرعه کشی رقابت های جام جهانی ۲۰۲۲ قطر و مشخص شدن حریفان تیم ملی فوتبال ایران در این رقابت ها و فارغ از این نکته که درنهایت کدام مربی هدایت تیم ملی را در پاییز ۱۴۰۱ برعهده خواهد داشت، مسئله آماده سازی و تدارکات تیم ملی برای حضور در جام جهانی از مهم ترین مسائل پیش روی فوتبال ایران است و بی تردید مهم ترین جلوه این آماده سازی هم برگزاری چند بازی دوستانه برای هماهنگی بیشتر تیم و مشخص شدن نفرات نهایی مدنظر سرمربی است.

نکته ای که این روزها در محافل مختلف مطرح می شود این است که همگان صحبت از برگزاری بازی دوستانه با تیم هایی می کنند که بتوانند حریفان ما در جام جهانی را به نحوی برای ما شبیه سازی کنند و سبک فوتبالی شبیه به تیم های انگلیس، آمریکا و برنده پلی آف اروپا(ولز،اسکاتلند،اوکراین) ارائه دهند. اما آیا چنین چیزی واقعا ممکن است؟

سوال اینجاست که آیا در فوتبال مدرن، شناور و پر از تغییر امروز که هر مربی استراتژی و سبک خاص خود را دارد و از متدهای مختلفی برای پیاده سازی تاکتیک های مدنظرش استفاده می کند، دیگر می توان مثل گذشته دم از این زد که سبک بازی دو کشور شبیه به هم است؟ به عنوان مثال در حال حاضر کدام تیم اروپایی است که به عنوان حریف تدارکاتی، می تواند مدل شبیه سازی شده انگلیس در مقابل ما باشد؟ واقعیت این است که انگلیس مدل و سبک و بازیکنان خاص خود را دارد و باقی تیم ها هم نسخه اختصاصی خود را دارند و یا به عنوان مثال تیم ملی کانادا که پس از ۳۶ سال به جام جهانی رسیده و چندان ترکیب قدرتمند و ستاره شاخصی ندارد، آیا می تواند حریفی شبیه به تیم ملی آمریکا باشد که با اتکا به بازیکنانی با کیفیت و لژیونرهایی شناخته شده یکی از بهترین تیم های سالیان اخیر خود را راهی قطر می کند؟
آیا صرف نزدیکی جغرافیایی دو کشور، فوتبال آن ها را به هم شبیه می کند؟ ما نباید چندان با کلیدواژه حریف شبیه سازی شده وقت خود را تلف کنیم. ما باید دنبال این باشیم که بتوانیم در این چند ماه باقی مانده حداقل ۵ بازی دوستانه برگزار کنیم ولو این که حریفان ما از تیم هایی آسیایی و آفریقایی نظیر قطر و ژاپن و سنگال و کامرون باشند. این حریفان هم می توانند به ما کمک کنند تا آمادگی بالایی برای جام جهانی به دست بیاوریم و آن هماهنگی مورد انتظار را کسب کنیم.
هرچند که مطلوب همه ما این است که بتوانیم در مقابل قدرت های برتر اروپا یا آمریکای جنوبی به میدان برویم و محکی جدی بخوریم اما با فرض این که چنین مسابقاتی ممکن نباشند، نباید فرصت بازی با سایر تیم ها را از دست بدهیم. بازی دوستانه با هر تیمی و تحت هر شرایطی، از بازی نکردن خیلی بهتر است حتی اگر تصور کنیم که سبک بازی حریف دوستانه ما شباهتی به سبک بازی رقبای ما در جام جهانی ندارد.

۲۵۴ ۲۵۱