مثلث مصایب خاورمیانه
دارم در خانه ای مطلب می نگارم که در آن، صدای بال پروانه هم نمی آید. پر است از آرامش و امکان خلوت، تامل و رویاپردازی.
مرحوم «میرزا احمد آنی» محرّر نامدار شهر سنندج در کنار عریضه نویسی، خلیفه ی تکیه و طریقت بود و تا آخر عمر، دست از آداب قناعت و درویشی برنداشت. نزدیک به صد سال زیست که بیش از چهل سال از آن عمر طولانی، در همین خانهی قدیمی در محله ی «جار نصرالله خان» سنندج سپری شد، در این اندرونیِ آرام، کنار رادیوی بزرگ و پشت رحل قرآن، روی فرش «ماهی درهم» و «گل میرزاعلی». در خیابانی که بعد از انقلاب، «صلاح الدین ایوبی» نام گرفت. ولی مردم هنوز این خیابان را به نام قدیم «ولیعهد» میشناسند. این یک عمارت دوطبقه ی سقف چوبی است با دیوارهای پت و پهن خشتی و اتاقهای تودرتو که عایق صوتی قدیمی دارد و میتوان در این اتاقها چنان ژرف و آرام خوابید که گویی در این سیاره، جز این خانه، عمارتی دگر نیست.
دور ازغوغا و ازدحام مرسوم محلات جدید و نویزها و آلودگی صوتی برجهای نوساز، در این خانهها میتوان نشانه ها یافت از آرامش و زیستِ آشنای مردمان قدیم.
من داماد کوچک این خانواده هستم و حالا که پدرهمسر از این دنیای فا..