تندروها پول می گیرند؟

جریان افراطی گری که به مجالس و محافل در گذشته و اخیرا حمله کردند و یا در آینده حمله خواهند کرد ،جریانی است که بیشتر یک ابزار است تا اینکه یک مبنای تفکری و ایدئولوژیک داشته باشد . معمولا این جریانات در طول تاریخ ۴۰ ساله انقلاب حضور داشته اند .بعضی اوقات این حرکت ها ایدئولوژیک و بر اساس مبانی اعتقادی بوده است و بعضی جاها بر اساس مبانی پشتیبانی قدرت بوده است،طبیعتا انگیزه های اینها متفاوت بوده ولی معمولا ، فعال بوده اند و حرکت هایی خارج از چارچوب قانون انجام داده اند که منتقدان ، آنان را خودسر و تندرو نامیده اند و حامیان شان ،آنان را جوانان پرشور انقلابی خوانده اند.

تحلیل برخی مبنی بر این که فعالان جریان های افراطی پول می گیرند، اشتباه است، زیرا اغلب آنان ، به ویژه در سطوح میدانی ، انگیزه های عقیدتی داشته و دارند و می پندارند در مسیر تحقق اهداف انقلابی شان تلاش می گیرند.

فعالیت اوایل انقلاب تندروها ، شاید به دلیل نبود و ضعف تدوین و اجرای قوانین بازدارنده لازم ، امکان مقابله موثر با آنان را کمرنگ کرده بود ، ولی بتدریج وضع و اجرای قوانین جدی شد و تندروها مجبور شدند در پوشش ابزار اعمال نظرات حاکمیت وارد میدان رقابت سیاسی شوند . حتی اگر گاهی از خظ قرمزهای نظام، بیرون می روند ، گاهی ، جرئی از سناریو است و در مواردی هم ، ناشی از رخدادهای غیر قابل پیش بینی است اما درنهایت ، یک جریان سیاسی خاص از تحرکات تندروها ، منتفع می شوند، به همین دلیل هم هیچ وقت با آنها برخورد جدی نشده و حتی از موضع گیری انتقادی فعالان سیاسی جناح همسوی شان نیز مصون بوده اند.

پس بیان این سوال که چرا با اینها مانند دیگران برخورد نمی کنند، پرسشی ، بی وجه و بلاموضوع است چون تندروها ، ابزارهایی هستند که از سوی بالاسری ها ، مدیریت شده و از تحرکات آنها ، بهره مند می شوند . بنابراین ، طبیعی است که با آنها برخوردی نکنند.

باوجود ظاهر فریبنده نقش تندروها در به حاشیه راندن رقبای سیاسی ، باید هشدار داد ، آنهایی که تصور می کنند با این روش ها ، می شود مبانی قدرت خود را در جامعه مستحکم تر کنند، سخت در اشتباه هستند، زیرا سرانجام تاوان نگرش منفی جامعه به تندروها را خواهند پرداخت و حتی دور از انتظار نیست ، بلای تندروها دامن خود آمران شان را نیز بگیرد و همچون بومرنگ به سوی هدایت گران پشت پرده شان بازگردند.

۲۱۲۱۲