دعایی؛ کس بی‌کسان
زلال بود، بی هیچ ملال. سفره دار بود نه چشته خوار. در عالم سیاستی که غالبا دوزیستند؛ او ساده زیست بود. در میان پلشتی‌های روزگار، نیک سرشت ماند.
زلال بود، بی هیچ ملال. سفره دار بود نه چشته خوار. در عالم سیاستی که غالبا دوزیستند؛ او ساده زیست بود. در میان پلشتی‌های روزگار، نیک سرشت ماند.