روایتی منظوم از نیایش های روزهای مهربانی

اول: دعایی که از حضرت سجاد روایت شده:

یا مَنْ یَمْلِکُ حَوآئِجَ السَّآئِلینَ و یَعْلَمُ ضَمیرَ الصَّامِتینَ

ای تو دارنده نیاز همه ای تو داننده نهان همه

لِکُلِّ مَسْئَلَةٍ مِنْکَ‏ سَمْعٌ حاضِرٌ، وَ جَوابٌ‏ عَتیدٌ

ای به هر مشکلی توئی شنوا پاسخی می دهی قوی و رسا

اَللّهُمَّ وَ مَواعیدُکَ الصَّادِقَةُ، و اَیادیکَ الفاضِلَةُ

بارالها به وعـــده های درست به عطایا که داده ای تو نخست

وَ رَحْمَتُکَ‏ الواسِعَةُ، ‏

هم به جودت که واسع است و عظیم از تو خواهـــــم اَیا تو رب کریم

فَاَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

که درودی بر محمد و آلش بفرستی که بِه کند حالش

و اَنْ تَقْضِیَ حَوائِجی‏ لِلدُّنْیا وَ الْأخِرَةِ،

هم کنی حاجتم خدا تو روا هم به دنیا و زان سپس عقبا

اِنَّکَ عَلی‏ کُلِّشَیْ‏ءٍ قَدیرٌ.

تو به هر چیز ای خدای جلیل قادری، کن عطا به عبد ذلیل

دوّم: این دعا را بخواند، دعایی که امام صادق علیه السّلام در هر روز ماه رجب می‏خواندند:

خَابَ الْوَافِدُونَ عَلَی غَیْرِکَ

هر که بر غیر تو شود مهمان پس یقین سهم او بوَد خذلان

وَ خَسِرَ الْمُتَعَرِّضُونَ اِلّا لَکَ

هر که راهی به غیر تو دارد جز زیان بهره ای کجا آرد!

وَ ضَاعَ الْمُلِمُّونَ اِلّا بک

هر که با دیگری معامله کرد جز تباهی کجا مطالبــه کرد!

وَ أَجْدَبَ الْمُنْتَجِعُونَ اِلّا مَنِ انْتَجَعَ فَضْلَکَ

همه از خرمی دست شستند مگر آنان که فضل تو جستند!

بَابُکَ مَفْتُوحٌ لِلرَّاغِبِینَ

که درِ خیر تو به مشتــــاقان باز باشد به هر زمان و مکان

وَ خَیْرُکَ مَبْذُولٌ لِلطَّالِبِینَ

آنکه خواهد رزق و ارزانی می دهیش روزی فراوانی

وَ فَضْلُکَ مُبَاحٌ لِلسَّائِلِینَ وَ نَیْلُکَ مُتَاحٌ لِلْآمِلِینَ

مستمند راست فضل تو نصیب آرزومنـد را لطف تو قریب

وَ رِزْقُکَ مَبْسُوطٌ لِمَنْ عَصَاکَ

روزیت آن چنـــان گسترده است تا که عاصیت سهم خود برده است

وَ حِلْمُکَ مُعْتَرِضٌ لِمَنْ نَاوَاکَ

حــلم تو آنقَــدَر بُوَد کامل دشمن خویش را کنی شامل

عَادَتُکَ الْإِحْسَانُ إِلَی الْمُسِیئِینَ

شیوه ات دائماً بود احسان به همه، گر چه او کند طغیان

وَ سَبِیلُکَ الْإِبْقَاءُ عَلَی الْمُعْتَدِینَ

رسم تو هست دادن امهال بر همه، گرچه او کند اخلال

اللهُمَّ فَاهْدِنِی هُدَی الْمُهْتَدِینَ

ای خدا کن هدایتم به یقین بر رهِ راه یافتگان زمین

وَ ارْزُقْنِی اجْتِهَادَ الْمُجْتَهِدِینَ

کن نصیبم جهاد مجتهــدان تا شوم داخل در صف خوبان

وَ لا تَجْعَلْنِی مِنَ الْغَافِلِینَ الْمُبْعَدِینَ

مگذارم به جمع بی­خبــران غافلانی ز خیل مهجوران

وَ اغْفِرْ لِی یَوْمَ الدِّینِ

بارالها گناه من بخشـــا تا شوم رستگار روز جزا

سوّم: شیخ در کتاب «مصباح» از معلّی بن خنیس از امام صادق علیه السّلام:

اللهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ صَبْرَ الشَّاکِرِینَ لَکَ وَ عَمَلَ الْخَائِفِینَ مِنْکَ

ای خدا صبر شاکرینم ده عمل خائفینِ رستنــده

وَ یَقِینَ الْعَابِدِینَ لَکَ

عابدانی که بر یقین هستند با یقین از غم زمین رستند

اللهُمَّ أَنْتَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ وَ أَنَا عَبْدُکَ الْبَائِسُ الْفَقِیرُ

ای خدا تو بزرگی و برتر منِ بنده فقیرم و مضطر

أَنْتَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ وَ أَنَا الْعَبْدُ الذَّلِیلُ

بی نیازی تو و حمیده صفات منِ بنده اسیـــر در آفات

اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ

ای خدا بر محمد و آلش با درودت بهین نما حالش

وَ امْنُنْ بِغِنَاکَ عَلَی فَقْرِی

ای خدا منتی به من بگذار با غنایت فقــر من بردار

وَ بِحِلْمِکَ عَلَی جَهْلِی وَ بِقُوَّتِکَ عَلَی ضَعْفِی

تا که حلمت جهل من بدرد قدرت تو ضعــف من ببرد

یَا قَوِیُّ یَا عَزِیزُ

ای قوی­قدرت ای خــدای بزرگ عزتت بی شباهت است و سترگ

اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ

ای خدا بر محمــد و آلش با درودت بهین نما حالش

الْأَوْصِیَاءِ الْمَرْضِیِّینَ

جانشینانِ برحق و خشنــود راضیان بهر آنچه بود و نبود

وَ اکْفِنِی مَا أَهَمَّنِی مِنْ أَمْرِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

ای خدای رحیم و هم رحمان باز کن مشکلات هر دو جهان

چهارم: شیخ طوسی فرموده در هر روز ماه رجب مستحب است این دعا را بخوانند:

اللهُمَّ یَا ذَا الْمِنَنِ السَّابِغَةِ

ای خدا بخششت بود ارزان نعمتت بر جهانیان ریزان

وَ الْآلاءِ الْوَازِعَةِ وَ الرَّحْمَةِ الْوَاسِعَةِ

تو عطایا کنی به حق تقسـیم رحمتت شامل همه چو نسیم

وَ الْقُدْرَةِ الْجَامِعَةِ وَ النِّعَمِ الْجَسِیمَةِ

قدرتت در جهان گسترده است نعمتت پر بها و برجسته است

وَ الْمَوَاهِبِ الْعَظِیمَةِ وَ الْأَیَادِی الْجَمِیلَةِ وَ الْعَطَایَا الْجَزِیلَةِ

نعمت تو بزرگ و بی همتـــــــا است بخششت درخور است و بس زیبا است

یَا مَنْ لا یُنْعَتُ بِتَمْثِیلٍ وَ لا یُمَثَّلُ بِنَظِیرٍ

کی توان وصف تو به مِثل نمود یا نظیــــری برای تو بنمود

وَ لا یُغْلَبُ بِظَهِیرٍ

کی توان قدرتی به عالــــــم دید که کند قدرت تو را تهدید/تحدید

یَا مَنْ خَلَقَ فَرَزَقَ وَ أَلْهَمَ فَأَنْطَقَ

­آفریـــدی تو و دهی روزی پس از الهام گفتن آموزی

وَ ابْتَدَعَ فَشَرَعَ وَ عَلا فَارْتَفَعَ

تو پدیدآوری و آغــــازی اوج گیری، بلندپروازی!

وَ قَدَّرَ فَأَحْسَنَ

هم به اندازه و نکو ســـازی کی بُوَد آفــــرینشت بازی

وَ صَوَّرَ فَأَتْقَنَ

تو به صورتگری بُوی ممتـــــاز نه به محکم کاریت نقص و نیاز

وَ احْتَجَّ فَأَبْلَغَ

حجتی استـــــوار بنمودی پس به ابلاغ تمام فرمودی

وَ أَنْعَمَ فَأَسْبَغَ

نعمتــت بر خـــــــلائق عـــــــالم بس فراوان! کجاست کاستی و کم

وَ أَعْطَی فَأَجْزَلَ وَ مَنَحَ فَأَفْضَلَ

تو ببخشی و هم فزون سازی خلق عالم ز جود تو راضی

یَا مَنْ سَمَا فِی الْعِزِّ فَفَاتَ نَوَاظِرَ [خَوَاطِرَ] الْأَبْصَارِ

ای که در عزتت بلنــــــــدایی کی به چشم و نظر تو می­آیی؟

وَ دَنَا فِی اللُّطْفِ فَجَازَ هَوَاجِسَ الْأَفْکَارِ

آنچنان لطف تو به ما نزدیــک کی بَرَد پی فکر بس تاریک!

یَا مَنْ تَوَحَّدَ بِالْمُلْکِ فَلا نِدَّ لَهُ فِی مَلَکُوتِ سُلْطَانِهِ

تو خدایی به ملک خود یکتا ملکوتت به سلطنت تنــها

وَ تَفَرَّدَ بِالْآلاءِ وَ الْکِبْرِیَاءِ فَلا ضِدَّ لَهُ فِی جَبَرُوتِ شَأْنِهِ

تو به الاء و کبـــریا فــــردی کی به سطوت برای تو ند(۱)ی

یَا مَنْ حَارَتْ فِی کِبْرِیَاءِ هَیْبَتِهِ دَقَائِقُ لَطَائِفِ الْأَوْهَامِ

هست حیران به کبریای تو فهم نی رسد کنه آن لطیفة وهم

وَ انْحَسَرَتْ دُونَ إِدْرَاکِ عَظَمَتِهِ خَطَائِفُ أَبْصَارِ الْأَنَامِ

چشم تیزبین بندگان حیــــــران کی کند درک حشمتت آسان

یَا مَنْ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِهَیْبَتِهِ،

خوار گردیده چهره مردم شده در هیبتت خدایا گم

وَ خَضَعَتِ الرِّقَابُ لِعَظَمَتِهِ

به بزرگیِ تو نمــــــانده کسی هم به گردن­کشی نمانده بسی

وَ وَجِلَتِ الْقُلُوبُ مِنْ خِیفَتِهِ

از مقام تو بس که لــرزان است دل صاحبدلان که ترسان است

أَسْأَلُکَ بِهَذِهِ الْمِدْحَةِ الَّتِی لا تَنْبَغِی اِلّا لَکَ

از تو خواهم خدا به این مدحت کی سزاوار جز به آن حضرت

وَ بِمَا وَأَیْتَ بِهِ عَلَی نَفْسِکَ لِدَاعِیکَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ

ای که بر نفس خود حواله دهی تا که بر عبد خودنواله دهی

وَ بِمَا ضَمِنْتَ الْإِجَابَةَ فِیهِ عَلَی نَفْسِکَ لِلدَّاعِینَ

هم به حقِ ضمانتت، بفـــدات که اجابت کنی دعای دُعات(۲)

یَا أَسْمَعَ السَّامِعِینَ وَ أَبْصَرَ النَّاظِرِینَ

ای توئی بهترین ز مستمعان ای توئی برترین ز بینایان

وَ أَسْرَعَ الْحَاسِبِینَ

ای که بر طاعت و جنایت خلق برسی بر حسابشان بر حق

یا ذَا الْقُوَّةِ الْمَتِینَ

ای که داری تو قوتی به یقیــــن قدرتت بس که عالی است و متین

صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِیِّینَ وَ عَلَی أَهْلِ بَیْتِهِ

ای خدا بر محمــــد و آلش با درودت بهین نما حالش

وَ اقْسِمْ لِی فِی شَهْرِنَا هَذَا خَیْرَ مَا قَسَمْتَ

ای خدا قسمتم نمـــــا به رجب بهترین را، ز تو کجاست عجب!

وَ احْتِمْ لِی فِی قَضَائِکَ خَیْرَ مَا حَتَمْتَ

حتمِ من از قضای رحمانی بنما بهترین، تو سلطانی

وَ اخْتِمْ لِی بِالسَّعَادَةِ فِیمَنْ خَتَمْتَ

به سعادت نما خاتــــــم کار بار سنگین ز دوش من بردار

وَ أَحْیِنِی مَا أَحْیَیْتَنِی مَوْفُورا

زندگی ده به من به رسم وفور تا که باشم، روزیم موفور

وَ أَمِتْنِی مَسْرُورا وَ مَغْفُورا

هم بمیران مرا به حال ســـــرور درگذر از من ای تو رب غفور

وَ تَوَلَّ أَنْتَ نَجَاتِی مِنْ مُسَاءَلَةِ الْبَرْزَخِ

یاریم کن نجات­بخش کـــــریم ز سؤالات برزخ ای خدای رحیم

وَ ادْرَأْ عَنِّی مُنْکَرا وَ نَکِیرا

دور کن از من ای خدای خبیر بازپرسان ز منکر و ز نکیر

وَ أَرِ عَیْنِی مُبَشِّرا وَ بَشِیرا

چشم من باز کن به خوشحالی به بشارت رهان ز بدحالی

وَ اجْعَلْ لِی إِلَی رِضْوَانِکَ وَ جِنَانِکَ [جَنَّاتِکَ‏] مَصِیرا

هم بگردان مرا به سوی جنان تا شوم غرقِ روضة رضوان

وَ عَیْشا قَرِیرا وَ مُلْکا کَبِیرا

عیش دائم خدا ز تو خواهم مُلک جاوید باشد همراهم

وَ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ کَثِیرا.

ای خدا بر محمـــد و آلش با درودت بهین نما حالش

پنجم: شیخ روایت کرده که از ناحیه مقدّسه به دست شیخ کبیر ابی جعفر محمّد بن عثمان بن سعید رضی الله عنه این توقیع شریف [یعنی دست‏نویس‏ شریف] بیرون آمد که هر روز از روزهای رجب بخوان:

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

پس به نام خدای بس رحمـــان که بود مهربان به انس و به جان

اللهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَعَانِی جَمِیعِ مَا یَدْعُوکَ بِهِ وُلاةُ أَمْرِکَ

ای خدا با زبان والیــان متیــــن که ستایند تو را به قطع و یقین

با همــان معنی و سخن رانـــم بهر درخواست خود تو را خوانم

الْمَأْمُونُونَ عَلَی سِرِّکَ

رهبرانی که هم امیــن تو اند مخزن راز بس متین تو اند

الْمُسْتَبْشِرُونَ بِأَمْرِکَ الْوَاصِفُونَ لِقُدْرَتِکَ

مژده آرند ز امر ارزشمنــــــد قدرتت را هماره وصف کنند

الْمُعْلِنُونَ لِعَظَمَتِکَ

همگی در جهان کنند اعلان عظمتهـــای امر بی پایان

أَسْأَلُکَ بِمَا نَطَقَ فِیهِمْ مِنْ مَشِیَّتِکَ

از تو خواهم به آنچه می­دانی در حق والیـــــان رحمانی

فَجَعَلْتَهُمْ مَعَادِنَ لِکَلِمَاتِکَ وَ أَرْکَانا لِتَوْحِیدِکَ

پس شدند معدنی ز علم خدا شده ارکان ز وحدت والا

وَ آیَاتِکَ وَ مَقَامَاتِکَ الَّتِی لا تَعْطِیلَ لَهَا فِی کُلِّ مَکَانٍ

هم نشـــانی ز آیه آیه حق هم مقامات حضرت بر حق

کی معطل شود به جا و مکان قدرت لایزالت ای سبحان

یَعْرِفُکَ بِهَا مَنْ عَرَفَکَ

هر که خواهد شناسدت به یقین باشــــدش از ره ائمة دین

لا فَرْقَ بَیْنَکَ وَ بَیْنَهَا اِلّا أَنَّهُمْ عِبَادُکَ وَ خَلْقُکَ

نیست فرق تو و ائمــــــــة دین زانکه مخلوق و بنده اند به یقین

فَتْقُهَا وَ رَتْقُهَا بِیَدِکَ بَدْؤُهَا مِنْکَ وَ عَوْدُهَا إِلَیْکَ

رتق و فتق امورشــــــــان با تو است خلقشان از تو، رجعشان با تو است

أَعْضَادٌ وَ أَشْهَادٌ وَ مُنَاةٌ وَ أَذْوَادٌ وَ حَفَظَةٌ وَ رُوَّادٌ

بازوان، شاهدان و بخشنــــده حامیان، حافظان و پرسنده

فَبِهِمْ مَلَأْتَ سَمَاءَکَ وَ أَرْضَکَ حَتَّی ظَهَرَ أَنْ لا إِلَهَ اِلّا أَنْتَ

نام نیکت در سما و زمین پر شد از کوشش ائمة دین

تا که شد آشکار نیست الاه غیــــر تو لا اله الا الله

فَبِذَلِکَ أَسْأَلُکَ وَ بِمَوَاقِعِ الْعِزِّ مِنْ رَحْمَتِکَ وَ بِمَقَامَاتِکَ وَ عَلامَاتِکَ

پس از این­رو همی ز تو خواهم تا که بر عزّ و رحمتت بالم

پس قســـم بر مقام قدرت تو هم نشانــــــهای پر محبت تو

أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ

ای خـــــدا بر محمد و آلش با درودت بهین نما حالش

وَ أَنْ تَزِیدَنِی إِیمَانا وَ تَثْبِیتا

تا که افــــزون کنی مرا ایمان ثابت و استـــوار و با برهان

بَاطِنا فِی ظُهُورِهِ وَ ظَاهِرا فِی بُطُونِهِ وَ مَکْنُونِهِ

ای که تو باطنت عین ظهــور ظاهرت عین باطنت مستور

یَا مُفَرِّقا بَیْنَ النُّورِ وَ الدَّیْجُورِ

ای جداساز بین نور و ظلام ای پدیدآورندة همه ایام

یَا مَوْصُوفا بِغَیْرِ کُنْهٍ وَ مَعْرُوفا بِغَیْرِ شِبْهٍ

ای که موصوف به غیرترکیبی ای تو معروف به غیرتشبیهی

حَادَّ کُلِّ مَحْدُودٍ وَ شَاهِدَ کُلِّ مَشْهُودٍ

ای تو اندازه ساز هر محـــــدود ای تو شاهد شوی به هر مشهود

وَ مُوجِدَ کُلِّ مَوْجُودٍ وَ مُحْصِیَ کُلِّ مَعْدُودٍ

ای تو موجِد هرچه شـد ایجاد ای شمارنده آن­چه شد اعداد

وَ فَاقِدَ کُلِّ مَفْقُودٍ،

گم اگر شدگم کننـــده توئی جانشینش کنی به چیز نوئی

لَیْسَ دُونَکَ مِنْ مَعْبُودٍ أَهْلَ الْکِبْرِیَاءِ وَ الْجُودِ

غیر ذاتت کجا بُوَد معبــــود ای توئی اهل کبریا والجود

یَا مَنْ لا یُکَیَّفُ بِکَیْفٍ وَ لا یُؤَیَّنُ بِأَیْنٍ

تو به کیفی کجا شوی موصوف نه به جایی تو را کنند محفوف

یا مُحْتَجِبا عَنْ کُلِّ عَیْنٍ

ای تو پوشیــــــده از نگاه همه لیک حاضر به وضع و حال همه

یَا دَیْمُومُ یَا قَیُّومُ وَ عَالِمَ کُلِّ مَعْلُومٍ

ای تو پاینده، ای جــــاویدان ای تو عالِم به آشکار و نهان

صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ

ای خدا بر محمــــد و آلش با درودت بهین نما حالش

وَ عَلَی عِبَادِکَ الْمُنْتَجَبِینَ وَ بَشَرِکَ الْمُحْتَجِبِینَ

تو فرست هم به بنــدگان نجیب بس درودی به پرده نشین حبیب

وَ مَلائِکَتِکَ الْمُقَرَّبِینَ وَ الْبُهْمِ الصَّافِّینَ الْحَافِّینَ

به ملائک که محــــرم رازند خالصانی(۳) که حول درگاهند

وَ بَارِکْ لَنَا فِی شَهْرِنَا هَذَا الْمُرَجَّبِ الْمُکَرَّمِ

برکت ده به ما به مــــاه رجب که پر است از کرامت مُعجَب

وَ مَا بَعْدَهُ مِنَ الْأَشْهُرِ الْحُرُمِ

هم ز بعد رجب ز ماه حـرام که در آن محترم بود ایام

وَ أَسْبِغْ عَلَیْنَا فِیهِ النِّعَمَ وَ أَجْزِلْ لَنَا فِیهِ الْقِسَمَ

پس فرو ریز نعمت خود را قسمت ما ز روزیت بنما

وَ أَبْرِرْ لَنَا فِیهِ الْقَسَمَ

قَسَم ما خــــدا اجـــــابت کن تو به این بنده ات عنایت کن

بِاسْمِکَ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَجَلِّ الْأَکْرَمِ

به حق اسم اعظـــم اعظــــم که اجل است و برتر و اکرم

الَّذِی وَضَعْتَهُ عَلَی النَّهَارِ فَأَضَاءَ وَ عَلَی اللَّیْلِ فَأَظْلَمَ

که به آن روز را کنی روشن شب تاریک را کنی مأمن

وَ اغْفِرْ لَنَا مَا تَعْلَمُ مِنَّا وَ مَا لا نَعْلَمُ

درگذر از گنــــــاه پنهــــانی ای خدا هر چه را که می­دانی

و َ اعْصِمْنَا مِنَ الذُّنُوبِ خَیْرَ الْعِصَمِ

از گنـــاهان خـــــدا نگه دارم عصمتی بهترین، تو مگذارم

وَ اکْفِنَا کَوَافِیَ قَدَرِکَ وَ امْنُنْ عَلَیْنَا بِحُسْنِ نَظَرِکَ

از حوادث خدا تو حفظم کن منتی نِه، نظر به لطفم کن

وَ لا تَکِلْنَا إِلَی غَیْرِکَ وَ لا تَمْنَعْنَا مِنْ خَیْرِکَ

تو مرا هم به غیر وا مـــــــگذار هم ز خیرات خویش دور مدار

وَ بَارِکْ لَنَا فِیمَا کَتَبْتَهُ لَنَا مِنْ أَعْمَارِنَا

برکت ده به عمــــر ما تو خــدا زآنچه در تقدیر نوشته ای بر ما

وَ أَصْلِحْ لَنَا خَبِیئَةَ أَسْرَارِنَا

آنچه از زشتی و پلیــــــدی­ها در خفا یا علن، ببخش ز ما

وَ أَعْطِنَا مِنْکَ الْأَمَانَ وَ اسْتَعْمِلْنَا بِحُسْنِ الْإِیمَانِ

تو عطا کن به ما امین و امان تو به کارم گمار نیک­ایمان

وَ بَلِّغْنَا شَهْرَ الصِّیَامِ وَ مَا بَعْدَهُ مِنَ الْأَیَّامِ وَ الْأَعْوَامِ

روزیم کن خدا تو ماه صیام باشدش بس به سال و ماه دوام

یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ.

ای که داری جلالت و اکرام بر «رضا»ی فقیر نما اِنعام

ششم: شیخ روایت نموده که: از ناحیه مقدّسه به دست شیخ ابو القاسم رحمه الله این دعا در ایّام رجب صادر شده:

اللهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِالْمَوْلُودَیْنِ فِی رَجَبٍ

ای خدا خوانمت به دو مولود که به این ماه آمدند به وجود

مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الثَّانِی وَ ابْنِهِ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْمُنْتَجَبِ

هم امام جواد صاحب جود پور او با نقاوت و مسعود

وَ أَتَقَرَّبُ بِهِمَا إِلَیْکَ خَیْرَ الْقُرَبِ

من به این دو تقربی جــــویم بهترین قربت از تو می­پویم

یَا مَنْ إِلَیْهِ الْمَعْرُوفُ طُلِبَ وَ فِیمَا لَدَیْهِ رُغِبَ

ای که معروف از تو می­خواهند بر عطــــــایات رغبتی دارند

أَسْأَلُکَ سُؤَالَ مُقْتَرِفٍ مُذْنِبٍ

من سؤالم سؤال بدکاری است که گرفتار بر گنه­کاری است

قَدْ أَوْبَقَتْهُ ذُنُوبُهُ وَ أَوْثَقَتْهُ عُیُوبُهُ

این گناهان مرا کرده هـــــلاک با عیوبش چه سازد این بی­باک!

فَطَالَ عَلَی الْخَطَایَا دُءُوبُهُ وَ مِنَ الرَّزَایَا خُطُوبُهُ

عادتم گشته این خطا و گنــــاه در امورم چو مانده ام در راه

یَسْأَلُکَ التَّوْبَةَ وَ حُسْنَ الْأَوْبَةِ

از تو خواهم که توبه ام بپذیر بازگشتم تو بِه کنی تقدیر

وَ النُّزُوعَ عَنِ الْحَوْبَةِ وَ مِنَ النَّارِ فَکَاکَ رَقَبَتِهِ

تا شوم کنده از خطا و گناه شوم آزاد ز آتشِ جانکاه

وَ الْعَفْوَ عَمَّا فِی رِبْقَتِهِ

پس ببخشی خدا گنــاهانم تا که گردن ز نار برهانم

فَأَنْتَ مَوْلایَ أَعْظَمُ أَمَلِهِ وَ ثِقَتِهِ [ثِقَتُهُ‏]

پس خــــدایا توئی مرا مولا برترین آرزو توئی و رجا

اللهُمَّ وَ أَسْأَلُکَ بِمَسَائِلِکَ الشَّرِیفَةِ وَ وَسَائِلِکَ الْمُنِیفَةِ

بارالهـــا منم که بنـــــدة تو به مسائل و هم وســـائل تو

که شریف اند و بس ارزنده ز تو خواهم ببخشی این بنده

أَنْ تَتَغَمَّدَنِی فِی هَذَا الشَّهْرِ

هم فروگیریش به ماه رجب بارالها ز تو کجاست عجب!

بِرَحْمَةٍ مِنْکَ وَاسِعَةٍ وَ نِعْمَةٍ وَازِعَةٍ

رحمتی واسعه بر او تو نثـــار کنی، و نعمتت بر او سرشار

وَ نَفْسٍ بِمَا رَزَقْتَهَا قَانِعَةٍ

که قناعت کند به هر چه دهی این بود بهتــــرینِ آزادی

إِلَی نُزُولِ الْحَافِرَةِ وَ مَحَلِّ الْآخِرَةِ وَ مَا هِیَ إِلَیْهِ صَائِرَةٌ

تا رسد مرگش و به گور رود بعد صـور او برون ز گور رود

این مصیری است ناگزیرِ همه ای «رضا» یاد آر سیل و رمه (۴)

در ماه رجب در هر زیارتگاهی از زیارتگاه‌های شریف که باشی به این زیارت صاحب مزار را زیارت کن. پس چون وارد حرم می‌شوی بگو:

الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی أَشْهَدَنا مَشْهَدَ أَوْلِیائِهِ فِی رَجَبٍ

ای خدا شکر و حمد و سپاس که منم در حریم خاص الخاص

در رجب روزیم شده مشهـــد شکر تو می­گزارم بیش از حـد

وَأَوْجَبَ عَلَیْنا مِنْ حَقِّهِمْ مَا قَدْ وَجَبَ،

تو به ما فرض کردی حق انام تا شناسیمشــان همه ایام

وَصَلَّی اللّه عَلَی مُحَمَّدٍ الْمُنْتَجَبِ، وَعَلَی أَوْصِیائِهِ الْحُجُبِ .

پس درود بر محمد ممــــــــتاز و به آلش که مخفی اند در راز

اللّهُمَّ فَکَما أَشْهَدْتَنا مَشْهَدَهُمْ فَأَ نْجِزْ لَنا مَوْعِدَهُمْ

روزیم کردی ای خدا ممنون کن دعاشان به ما روا اکنون

وَأَوْرِدْنا مَوْرِدَهُمْ، غَیْرَ مُحَلَّئِینَ عَنْ وِرْدٍ فِی دارِ الْمُقامَةِ وَالْخُلْدِ،

تا که هرجا می روند مــــــا هم برویم، وه چه با صفاست با هم

وه چه نیکو است جای خلد برین مجتمــــع باشی با امــــام مبین

وَالسَّلامُ عَلَیْکُمْ، إِنِّی قَدْ قَصَدْتُکُمْ

من سلامی کنم شمایـــان را قصد دارم شما جنابان را

وَاعْتَمَدْتُکُمْ بِمَسْأَلَتِی وَحَاجَتِی وَهِیَ فَکَاکُ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ

تکیه­گاهم شما و حاجت من تا ز آتش رها شود تن من

، وَالْمَقَرُّ مَعَکُمْ فِی دَارِ الْقَرارِ، مَعَ شِیعَتِکُمُ الْأَبْرَارِ

با شما باشــــم در بهشت برین با رفیقان نیک و نیک آیین

وَالسَّلامُ عَلَیْکُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَی الدَّارِ

بر صبوریِتــــــان ســــلام و درود وه چه نیکو است رسم دار خلود

أَنَا سائِلُکُمْ وَآمِلُکُمْ فِیمَا إِلَیْکُمُ التَّفْوِیضُ

از شما خواهم و کنم درخواست در امورات من که دست شماست

، وَعَلَیْکُمُ التَّعْوِیضُ، فَبِکُمْ یُجْبَرُ الْمَهِیضُ

می توانیدشان کنید تعـــــــویض تا شود خوب حال شخص مریض

وَیُشْفَی الْمَرِیضُ، وَمَا تَزْدَادُ الْأَرْحَامُ وَمَا تَغِیضُ

شخص بیمار زان شفا یــابد کم و افزون در رحم شاید

إِنِّی بِسِرِّکُمْ مُؤْمِنٌ ، وَ لِقَوْلِکُمْ مُسَلِّمٌ

مؤمنم من به رازهـــــای شما من مطیعم به گفت و قال شما

وَعَلَی اللّهِ بِکُمْ مُقْسِمٌ فِی رَجْعِی بِحَوَائِجِی

من شما را دهم قســــــم به خدا تا چو برگردم از این حریم و سرا

وَقَضَائِها وَ إِمْضَائِها وَإِنْجَاحِها وَ إِبْراحِها وَبِشُؤُونِی لَدَیْکُمْ وَصَلَاحِها

خوب و کامل شوم ز عیب رها هم کنید حاجتـــم دوا و روا

وَالسَّلامُ عَلَیْکُمْ سَلَامَ مُوَدِّعٍ وَلَکُمْ حَوائِجَهُ مُودِعٌ‌ٍ

پس سلامی کنم ســـــلام وداع به شما خواهشم شده ارجاع

یَسْأَلُ اللّه إِلَیْکُمُ الْمَرْجِعَ، وَسَعْیُهُ إِلَیْکُمْ غَیَر مُنْقَطِعٍ

باز گردم دوباره من اینجا نشود قطع امید من ز شما

وَأَنْ یَرْجِعَنِی مِنْ حَضْرَتِکُمْ خَیْرَ مَرْجِعٍ إِلَی جَنَابٍ مُمْرِعٍ

به زیارت دوبـــــاره برگردم طرف عیشی دوباره بر بندم

وَخَفْضٍ عَیشٍ مُوَسَّعٍ، وَدَعَةٍ وَمَهَلٍ إِلَی حِینِ الْأَجَلِ

در مکانی خوش و بسیط و وسیع با دلی شــــــاد در مقام رفیع

وَخَیْرِ مَصِیرٍ وَمَحَلٍّ فِی النَّعِیمِ الْأَزَلِ

بهترین گردشی شود قسمت تا ابد در سلامت و نعمت

وَالْعَیْشِ الْمُقْتَبَلِ، وَدَوامِ الْأُکُلِ، وَشُرْبِ الرَّحِیقِ وَالسَّلْسَلِ

خوردنی ها همه فراهم هست نوشِ پاکیزه ام کند سرمست

وَعَلٍّ وَنَهَلٍ لَاسَأَمَ مِنْهُ وَلَا مَلَلَ

ندهد خستگی ز نوشیدن نه ملالی ز اکل و پر خوردن

وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَکَاتُهُ وَتَحِیَّاتُهُ عَلَیْکُمْ حَتَّی الْعَوْدِ إِلَی حَضْرَتِکُمْ

رحمت و برکتِ خدا به شما تا شود بازگشت نصیب به ما

وَالْفَوْزِ فِی کَرَّتِکُمْ، وَالْحَشْرِ فِی زُمْرَتِکُمْ،

بشود قسمتـــم حکومت­تان حشر من در لوا و پرچمتان

وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَکاتُهُ عَلَیْکُمْ وَصَلَواتُهُ وَتَحِیَّاتُه

رحمت و هم درود رحمانی بر شمــــا ای قوام انسانی

وَهُوَ حَسْبُنا وَنِعْمَ الْوَکِیلُ.

بس کفـــــــایت کند خدا ما را بهتر از وی وکیل کجاست «رضا»

اشعار زیر واگویه دعای هر روز ماه رجب است

امیدوار

یا من ارجوه لکل خیر

ای به هر خیـر، تو اصل امید تو مکن بنــده ات، خدا نومید

و آمن سخطه عند کل شر

از بدی­ها به تو پنــــاه برم ایمنی ده اگر چه خیره سرم

یا من یعطی الکثیر بالقلیل

ای خدا تو به کم زیاده دهی تو به هر سائلی نواله دهی

یا من یعطی من سئله

تو به هر کس ز تو سؤال کند می به بخشی ولو گناه کند

یا من یعطی من لم یسئله و من لم یعرفه تحننا منه و رحمه

می کنیش لطف گر چه قائل نیست نشنـــــاسد ترا و سائل نیست

اعطنی بمسئلتی ایاک جمیع خیر الدنیا و الاخره

پس به این سائل درت بخشا همه خیـــرات، عقبی و دنیا

واصرف عنی بمسئلتی ایاک جمیع شر الدنیا و الاخره

همه شر های این جهان کمین دور از وی کن و جهان پسین

فانه غیر منقوص ما اعطیت و زدنی من فضلک یا کریم

بخشش تو کجا بود کم و کاست ای کریما! فزون کنم درخواست

یا ذالجلال و الاکرام یا ذالنعماء و الجود

ای خداوند ذوالجلال و کریم صاحب نعمت و عطای عمیم

یا ذالمن و الطول حرم شیبتی علی النار

ای عطــا و کرم ز تو سرشار بـاز دار روی من ز سوزش نار

****

پس«رضا» در رجب بُوَد مهمان بر کــریمی بزرگ و با احسان

رجب المرجب ۱۴۰۴/ اسفند ۱۳۹۹

پیوست ها:

۱- ضد، رقیب

۲- خواستاران بر وزن قضاه

۳- بُهم= کسانی که بی نام و نشان خالصانه گوش به فرمانند

[۴] – امیر خسرو دهلوی (گزیده از مطلع الانوار)/داشت شبانی رمه در کوهسار