هرگز طرفدار یکی مثل قلعه نویی نبوده‌ام اما…
بدون تعارف بگویم؛هیچ وقت طرفدار یکی مثل امیر قلعه نویی نبوده ام.دلایلش هم کاملا مربوط به خودم است اما چیزی که مشخص است و نمی توان آن را کتمان کرد عملکرد او در طول همه این سال ها بوده است.
چه بخواهیم چه نخواهیم پر افتخارترین مربی ایران است؛حتی اگر خیلی ها بیایند و بگویند لابی کرده،بازیکن حریف را جذب کرده یا سخنانی از این دست که البته هرگز هم اثبات نشده اند!
او امروز روی نیمکت تیم ملی ایران نشسته است و در ۲ بازی هم ترکیب را چیده،تیم را آنالیز کرده و اتفاقا نتیجه هم گرفته.حالا انتقاد هم هست که روسیه چه تیمی بود،یا کنیا ۵۰۰ روز بازی نکرده بود و این ها هم شدند حریف؟!
انتقاد است و فضای مجازی هم پر از حاشیه.خیلی ها از قد و قواره حرف می زنند و تیم ملی را مناسب قلعه نویی نمی دانند.خیلی ها او را با کی روش و سایر مربیان خارجی مقایسه می کنند و از نظر خیلی ها او مربی بدون دانشی است که چیزی برای یاد دادن به امثال طارمی،جهانبخش،سردار آزمون و سایر لژیونرها ندارد و بیشترین دانشی که کسب کرده همان دیدن تمرینات لورکوزن از پشت فنس ها بوده است!
ابتدای مطلب گفتم،هیچ وقت طرفدار یکی مثل امیر قلعه نویی نبود..
بدون تعارف بگویم؛هیچ وقت طرفدار یکی مثل امیر قلعه نویی نبوده ام.دلایلش هم کاملا مربوط به خودم است اما چیزی که مشخص است و نمی توان آن را کتمان کرد عملکرد او در طول همه این سال ها بوده است.
چه بخواهیم چه نخواهیم پر افتخارترین مربی ایران است؛حتی اگر خیلی ها بیایند و بگویند لابی کرده،بازیکن حریف را جذب کرده یا سخنانی از این دست که البته هرگز هم اثبات نشده اند!
او امروز روی نیمکت تیم ملی ایران نشسته است و در ۲ بازی هم ترکیب را چیده،تیم را آنالیز کرده و اتفاقا نتیجه هم گرفته.حالا انتقاد هم هست که روسیه چه تیمی بود،یا کنیا ۵۰۰ روز بازی نکرده بود و این ها هم شدند حریف؟!
انتقاد است و فضای مجازی هم پر از حاشیه.خیلی ها از قد و قواره حرف می زنند و تیم ملی را مناسب قلعه نویی نمی دانند.خیلی ها او را با کی روش و سایر مربیان خارجی مقایسه می کنند و از نظر خیلی ها او مربی بدون دانشی است که چیزی برای یاد دادن به امثال طارمی،جهانبخش،سردار آزمون و سایر لژیونرها ندارد و بیشترین دانشی که کسب کرده همان دیدن تمرینات لورکوزن از پشت فنس ها بوده است!
ابتدای مطلب گفتم،هیچ وقت طرفدار یکی مثل امیر قلعه نویی نبوده ام اما در شرایط فعلی مملکت،در شرایطی که کمبود منابع مالی است،در شرایطی که استخدام سرمربی خارجی هزینه بر است و در شرایطی که زمان هم زیاد نیست(برای جام ملت ها) حالا قلعه نویی برای دومین بار روی نیمکت تیم ملی نشسته است.انتظار خودم یکی مثل جواد نکونام بود که به نظرم سرمربی به روزتری از قلعه نویی است وشاید می توانست ارتباط بهتری با بازیکنان تیم ملی بگیرد اما سکان فعلا در دستان قلعه نویی است و باید به هر تصمیمی که می گیرد احترام گذاشت.خیلی زود است برای انتقاد و خیلی زود است که روی همه چوب خط ها رنگ قرمز کشید و او را سینه دیوار قرار داد.او در ۲ بازی سرمربی تیم ملی بوده و خوب بازی کرده اند یا بد،نتیجه گرفته اند یا نه چندان اهمیتی ندارد.هیچ فرصتی تا جام ملت ها نیست و حتی اگر بهترین سرمربی جهان هم روی نیمکت ایران بنشیند شاید نتواند کار خاصی بکند.
باید تا همان جام ملت ها به قلعه نویی(شاید هم فراتر از جام ملت ها)فرصت داد و عملکردش را برانداز کرد.شاید اتفاق هایی افتاد که غیر قابل پیش بینی باشد؛اگر نه آن اتفاق های قابل پیش بینی را خیلی از مربیان؛حتی خارجی ها هم رقم زده اند و نتوانسته اند عنوان قهرمانی در جام ملت ها را کسب کنند و جام را به ایران بیاورند.فعلا باید دندان روی جگر گذاشت و فارغ از هرگونه تفکری به سرمربی تیم ملی،انتخاب هایش و تفکراتی که برای تیم ملی دارد احترام گذاشت حتی اگر این تفکرات برقراری نظم به روش سنتی،رو آوردن به کلیشه ها و کوتاه کردن موی بازیکنان باشد.
۲۵۱ ۲۵۱