پس لرزه های انقلاب صنعتی غرب در ایران

برای جبران کمبودهای مواد اولیه، کشورهای صنعتی رو به جنگ سخت آوردند که در نتیجه، موجب غارت منابع زیرزمینی و مواد خام کشورها شد و همین مواد اولیه، تبدیل به کالاهای سرمایه ای برای فروش به مردم دنیا گردید. اما نکته مغفولی که وجود دارد، سبک زندگی مشترک مردم غرب و شرق دنیا قبل از تولید انبوه بود. زمانی که عرضه و تقاضا یکسان بود، جایگاه زن و مرد؛ مشخص و بر اساس فطرت انسانی استوار بود. اما پس از رشد اقتصادی در غرب، کمبود نیروی انسانی موجب گردید که سرمایه داران بزرگ، به فکر حل معضل نیروی انسانی بیفتند. فکر آنان به سمت نیمی از اعضای جامعه؛ یعنی زنان متوجه شد. از آنجایی که حرمت خانواده و زن در غرب هنوز فرو نپاشیده بود، سرمایه داران نمی توانستند به طور آشکارا جذب نیرو از جامعه زنان داشته باشند. پس دست به تبلیغات و هجمه رسانه ای زدند که زنان بایستی از حق و حقوق خود دفاع کنند و زن شهروند درجه دوم نیست!!!

پس از رخنه در افکار جامعه، زنان هویت و جایگاه واقعی خود را از دست دادند و در طمع روزها و جایگاه بهتر، جایگاه خود را رها کرده، و بدنبال سراب خوشبختی ترسیم شده از سوی سرمایه داران افتادند. بدین ترتیب، در قالب شعار برابری و آزادی، زنان به شغل ها و کارهایی گمارده شدند که در واقع ناخواسته و نادانسته باعث تامین منافع سرمایه داران بزرگ شدند. بدین ترتیب زنان از جایگاه عالی آموزش و پرورشِ خانواده، کم کم به سمت کارهای فیزیکی و ابزارگونه ای تبدیل شدند که از سوی امپراطوری رسانه ای، احساس خوشبختی کاذب به آنان تزریق می شد.

در واقع سرمایه داران، بزرگترین اسیرکنندگان بشریت اند، اما در قالبی جذاب!!! در اعتراضاتی که در روزهای اخیر شاهد آن هستیم، تحت عنوان زن، زندگی؛ آزادی، براستی معنای زندگی چیست؟ معنای آزادی چیست؟ یا جایگاه زن کجاست؟ آیا همان معنی را می دهد که در غرب برای زنان تعریف شده است؟ یعنی به عبارتی زن را موجودی و کالایی جهت بیشتر نمودن سود سرمایه داران تعبیر کنیم؟. اگر زنان و دختران جامعه ما تاریخ و سرنوشت پیشینیان را ندانند و نخوانند، قطعا محکوم به تکرار آن خواهند بود. خانم جوانی که موتور سواری را آرزوی خود می داند، باید به این نکته توجه کند وقتی که قبح این ماجرا بشکند، ما در سال های آینده پیک موتوری خانم خواهیم داشت که در صنف های مختلف، تا پاسی از شب مشغول کار خواهد بود، که قطعا زیبنده هیچ بانویی نیست. در این یادداشت بحثی از مذهب نیست. صرفا خواهان بررسی این موضوع هستیم که آیا جایگاه بانوی ایرانی و در کل جایگاه یک بانو، در این چنین شغل ها و مناصبی (آن هم بدون هیچ گونه حمایت اخلاقی و مالی) مناسب هست یا نه؟

وقتی قبح زنان و جایگاهشان در جامعه بشکند، روابط در واقع بر اساس یکسری مباحث مالی و اقتصادی صورت خواهد پذیرفت و خبری از تعهد و اخلاق نخواهد بود. به صورتی که در غرب شاهدیم، هزینه های زندگی بصورت مساوی میان زن و مرد تقسیم شده و خانم ها تحت فشار بار مالی و اقتصادی خواهند بود و از هر گونه حمایت اخلاقی، قانونی، مالی بی بهره خواهند ماند و در نتیجه خبری از مستحکم بودن بنیان خانواده نخواهد بود. زنان جایگاه والای خود را از دست خواهند داد و تبدیل به ابزاری در جهت سود و منفعت سرمایه داران خواهند گشت.

اما برای بنگاه های اقتصادی کلان، فروپاشی خانواده و اخلاقیات، محلی از اعراب ندارد. بلکه صرفا خواهان به حداکثر رساندن سود خود هستند. لذا بنده معتقدم که در پشت پرده اعتراضات اخیر، دست سرمایه داران هم در کار هست. جامعه امروزه ما رو به پیری است و از آنجایی که ازدواج و فرزندآوری کاهش پیدا کرده است، احتیاج به تزریق نیروی ارزان و جوان هست اما برای این کار باید فرهنگ سازی شود تا از همه شهروندان کشور، بویژه زنان استفاده کرد.

در جامعه ما که هنوز رگه هایی از جایگاه والای زنان مشاهده می شود، سرمایه داران نمی توانند آن طور که می خواهند سوء استفاده کنند (تبلیغات کالا، فروش توسط بانوان، کارهای سخت فیزیکی و …). لذا تحت عنوان زیبایِ زن، زندگی، آزادی، بشریت را به اسارت خواهند برد.

*کارشناس ارشد روابط بین الملل

v.ozeiri@gmail.com

۶۵۶۵