آبله میمون + علائم + راه های انتقال
زمان مطالعه: ۵ دقیقهآبله میمون علائمی همچون بثورات پوستی را به همراه دارد. بروز این بثورات پوستی از صورت شروع میشود و در کل بدن گسترش مییابد.
این بیماری نادر است و از بیماریهای کمتر شناخته شده معرفی میشود. در کشورهایی همچون انگلستان، ایالت متحده آمریکا، کانادا و استرالیا در حال بررسی است.
در اوخر می ۲۰۲۲، در انگلستان ۹۰ مورد مبتلای تایید شده وجود داشته است. با اینکه عفونتهای این بیماری خفیف هستند ولی دولت انگلستان، واکسن مخصوص محافظت در مقابل آبله میمون را تهیه کرده است.
آبله میمون چیست؟ عامل این بیماری نوعی ویروس است. علت نامگذاری این بیماری این است که اولین بار در سال ۱۹۵۸ بین میمونها شناسایی شد. این گروه از میمونهای مبتلا به این بیماری، در مرکز تحقیقات و پژوهش نگهداری میشدند. ولی از سال ۱۹۷۰ به بعد، این بیماری در بین انسانها هم دیده شد.
در اواخر اردیبهشت ۱۴۰۱، شیوع آبله میمون در بیش از ۲۰ کشور جهان، سبب نگرانیهای زیادی برای مقامات بهداشتی کشورهای مختلف و بیشتر مردم ایجاد کرد. ولی روشهای بسیار موثری برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری وجود دارد و گفته میشود قابل کنترل ا..
زمان مطالعه: ۵ دقیقه
آبله میمون علائمی همچون بثورات پوستی را به همراه دارد. بروز این بثورات پوستی از صورت شروع میشود و در کل بدن گسترش مییابد.
این بیماری نادر است و از بیماریهای کمتر شناخته شده معرفی میشود. در کشورهایی همچون انگلستان، ایالت متحده آمریکا، کانادا و استرالیا در حال بررسی است.
در اوخر می ۲۰۲۲، در انگلستان ۹۰ مورد مبتلای تایید شده وجود داشته است. با اینکه عفونتهای این بیماری خفیف هستند ولی دولت انگلستان، واکسن مخصوص محافظت در مقابل آبله میمون را تهیه کرده است.
آبله میمون چیست؟
عامل این بیماری نوعی ویروس است. علت نامگذاری این بیماری این است که اولین بار در سال ۱۹۵۸ بین میمونها شناسایی شد. این گروه از میمونهای مبتلا به این بیماری، در مرکز تحقیقات و پژوهش نگهداری میشدند. ولی از سال ۱۹۷۰ به بعد، این بیماری در بین انسانها هم دیده شد.
در اواخر اردیبهشت ۱۴۰۱، شیوع آبله میمون در بیش از ۲۰ کشور جهان، سبب نگرانیهای زیادی برای مقامات بهداشتی کشورهای مختلف و بیشتر مردم ایجاد کرد. ولی روشهای بسیار موثری برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری وجود دارد و گفته میشود قابل کنترل است. سازمان جهانی بهداشت حدود ۲۰۰ مبتلا به این بیماری را شناسایی و تایید کرده است. علاوه بر آن، شیوع این بیماری بین انسانها را قابل کنترل اعلام کرده است.
در ایران هم خبرهایی از ابتلا به این بیماری شنیده میشود که موارد اندکی به تایید رسیدهاند.
آبله میمون چقدر شایع است؟
احتمال عفونت ناشی از این بیماری بسیار کم است. معمولا ابتلا به آن در کشورهای دور افتادهای همچون آفریقای مرکزی و غربی و در نزدیکی جنگلهای بارانی گرمسیری رخ میدهد.
ویروس این بیماری دو گونه اصلی را شامل میشود:
آفریقای غربی
آفریقای مرکزی
دو نفر از بیماران مبتلا در انگلستان، از نیجریه سفر کردند. در نتیجه این احتمال وجود دارد که از ویروس آفریقای غربی رنج ببرند که به طور کلی خفیف است.
مورد دیگر یک کارمند مراقبت بهداشتی بود که از یکی از بیماران ویروس را دریافت کرده بود. اما مواردی که این اواخر شناخته شدهاند، سابقه سفر ندارند. در نتیجه به نظر میرسد که در انگلیس، در کل جامعه این بیماری گسترش یافته باشد.
سازمان سلامت و بهداشت انگلستان اعلام کرده است هر فرد در این کشور مشکوک به ابتلا باشد، باید به مراکز بهداشت مراجعه کند.
بیشتر بخوانیم: پسوریازیس بیماری پوستی که باید شناخت
دوره نهفتگی آبله میمون چقدر است؟
از زمان ورود ویروس در بدن تا بروز علائم را دوران نهفتگی میگویند.
دوره نهفتگی آبله میمون ۵ الی ۱۰ روز است. تا وقتی که علائم بیماری در فرد وجود داشته باشد، ممکن است بیماری از فردی به فرد دیگر منتقل شود.
طول درمان آبله میمون چقدر است؟
یکی از سوالاتی که در رابطه با این بیماری وجود دارد این است که طول درمان آن چقدر است؟
این بیماری به عنوان بیماری “خود محدود شونده” معرفی میشود. یعنی فرد ظرف مدت ۲ الی ۳ هفته به صورت خود به خود بهبود مییابد و علائم این بیماری از بین میرود.
راه انتقال آبله میمون چگونه است؟
انتقال این بیماری خیلی راحت نیست ولی وقتی از فردی به فرد دیگر منتقل میشود که شخصی در تماس نزدیک با فرد مبتلا قرار گیرد. ویروس این بیماری میتواند با تماس فرد سالم به قسمتهایی همچون موارد زیر از فرد مبتلا، منتقل شود:
برجستگیهای پوستی
مایعات بدنی
آب دهان
تماس رو در روی طولانی مدت
تنفس طولانی مدت کنار هم
تماس با لوازم شخصی فرد مبتلا مانند رویه متکا و روتختی
آمیزش جنسی
ویروس این بیماری زمانی پخش میشود که فرد در تماس با فرد مبتلا باشد. این ویروس میتواند از راه پوست آسیب دیده، ورود به دستگاه تنفسی، از طریق چشم، دهان و بینی وارد بدن شود.
ویروس این بیماری به عنوان عفونت مقاربتی شناخته نمیشود ولی ممکن است از راه تماس مستقیم در حین رابطه جنسی هم منتقل شود.
حتی ممکن است از راه تماس با حیوانات عفونی همچون موش، سنجاب، میمون، یا اشیای مبتلا به ویروسی همچون لباس و ملافه به فرد دیگر منتقل شود.
بیشتر بخوانیم: علائم شایع عفونت ریه + درمان و پیشگیری
علائم آبله میمون چیست؟
از جمله شایعترین علائمی که این بیماری به همراه دارد، میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- تب
- سردرد
- تورم و التهاب
- کمر درد
- درد عضلانی
وقتی تب رفع میشود، بثورات پوستی افزایش مییابد. معمولا شروع بثورات پوستی از پوست صورت آغاز میشود. سپس به قسمت گردن و سایر نقاط بدن گسترش مییابد. معمولا در کف دست و کف پا هم بثورات دیده میشوند.
بثورات ناشی از این بیماری میتواند خارش یا درد شدید را به همراه داشته باشد. بثورات، مراحل مختلفی را طی میکنند که در نهایت بعد از تشکیل پوسته، میافتند. ضایعات ناشی از این بثورات ممکن است باعث بروز زخم شوند.
عفونت ناشی از این بیماری به شدت بیماری کرونا نیست. اغلب خود به خود بهبود مییابد. مدت زمانی حدود ۱۴ الی ۲۱ روز (۲ الی ۳ هفته) زمان میبرد تا این عفونتها خود به خود از بین بروند. (منبع)
ابتلا به آبله میمون چقدر خطرناک است؟
در بیشتر موارد ویروس این بیماری خفیف است. گاهی شبیه آنفولانزای مرغی است و در عرض چند هفته خود به خود بهبود مییابد. اما با این وجود ممکن است در برخی از موارد شدیدتر باشد. تا جایی که در آفریقای غربی هم گزارشی از مرگ افراد رسیده است.
شیوع این بیماری چقدر است؟
این ویروس برای اولین بار در یک میمون حفاظت شده شناسایی شد. از سال ۱۹۷۰ شیوع یافته است و در حدود ۱۰ کشور آفریقایی گزارش شده است. در سال ۲۰۰۳ در خارج از آفریقا در ایالت متحده آمریکا، شیوع این بیماری گزارش شد. در مجموع ۸۱ نفر گزارش شد که هیچ کدام به مرگ منجر نشده است.
در سال ۲۰۱۷ هم کشوری که بیشتری آمار مبتلایان را داشت، نیجریه بود. ۱۷۲ مورد مشکوک گزارش شده بود که ۷۵ درصد آنها مردان بین ۲۱ الی ۴۰ ساله بودند.
راه درمان آبله میمون چگونه است؟
میتوان به راحتی با پیشگیری از بروز عفونت، از شیوع این بیماری جلوگیری کرد. واکسیناسیون علیه این ویروس کمک میکند تا ۸۵ درصد، بدن در مقابل ابتلا به این بیماری مقاوم شود.
انگلستان دوز مورد نیاز برای واکسینه شدن افراد جامعه را تهیه کرده است. همچنین داروهای ضد ویروسی هم میتوانند به درمان این بیماری کمک کنند.
بیشتر بخوانیم: علائم قارچ سیاه ؛ بیماری موكورمیكوز چیست؟
پیشگیری از ابتلا به آبله میمون
هر فرد سالمی که نزدیک فرد مبتلا باشد، ممکن است به این بیماری مبتلا شود. باید سعی کنید از تماس پوست به پوست با فردی که به این بیماری مبتلا است، اجتناب کنید. تمیز نگه داشتن دستها هم در حد به سزایی در پیشگیری از ابتلا به این بیماری موثر است.
با اینکه متخصصین میگویند احتمال سرایت این بیماری در عموم جامعه پایین است، ولی باید اقداماتی را برای پایین آوردن ریسک ابتلا به این ویروس را کاهش داد. از جمله توصیههایی که سازمان بهداشت جهانی برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری توصیه میکند شامل موارد زیر میشوند:
- از تماس با افرادی که اخیرا علائم ابتلا به این بیماری را داشتند و یا به آن مبتلا شدند، دوری کنید
- در صورتی که در نزدیکی افراد مبتلا یا افرادی که علائم را دارند قرار میگیرید، حتما ماسک داشته باشید
- برای رابطه جنسی حتما از کاندوم استفاده کنید
- از تماس با حیواناتی که ممکن است ناقل آبله میمون باشند باید دوری کرد حتی از لاشه حیوانات و جوندگان هم دوری کنید
- شستشوی مرتب دستها را فراموش نکنید؛ به ویژه بعد از تماس با حیوانات یا افراد مشکوک دستهای خود را با آب و صابون بشویید یا اینکه از الکل و مواد ضد عفونی کننده کمک بگیرید
- در صورت مراقبت و پرستاری از فرد مشکوک به آبله میمون، از لباس محافظتی استفاده کنید
- گوشت کاملا پخته شده میل کنید
تشخیص بیماری
خیلی از علائم و نشانههای ابتلا به بیماری آبله میمون، کاملا مشابه به بیماریهای دیگری همچون آبله مرغان، هرپس و سفلیس است. در نتیجه باید برای تشخیص قطعی ابتلا به این بیماری، حتما از پزشک کمک بگیرید تا راهکارهای خودسرانه انجام ندهید.
در صورتی که از ابتلا به این بیماری مطمئن شدید، به دلیل مسری بودن ویروس این بیماری، باید تا زمان درمان کامل، خود را قرنطینه کنید. عوارض این بیماری خفیف است و معمولا بیشتر افراد بعد از ۱۵ الی ۳۰ روز بعد از ابتلا به این ویروس، بهبود مییابند.
توصیههای پزشکی که در رابطه با آبله میمون وجود دارد، ممکن است برای هر کشور متفاوت باشد. اما طبق توصیه بریتانیا، باید افرادی که به این بیماری مبتلا میشوند، در بیمارستانهای تخصصی بستری شوند تا از سرایت این ویروس به سایر افراد جامعه جلوگیری شود.
نوشته آبله میمون + علائم + راه های انتقال اولین بار در مجله ی دارویی. پدیدار شد.