بهترینها مستحق بهترینها
یک سال دیگر نیز گذشت. گویی دیروز بود که سال ۱۴۰۰ را شروع کرده بودیم. ایام به همین سرعت برای ما خواهد گذشت همانگونه که برای گذشتگان ما گذشت. گذشتگانی که تا چند سال پیش آنها را می شناختیم.
با آنها زندگی کردیم و دیگر در میانمان نیستند و گذشتگانیکه سال ها و حتی قرن ها پیش می زیستند و ما هرگز آنها را ندیده و اصلاً یاد و نشانی از آنها نداریم ، این عمر برای ما هم به سرانجام خواهد رسید و آیندگان آیا ما را به یاد بیاورند یا نه ؟
مهم آیندگان یا گذشتگان نیستند هر چند عدهای برای جمعی دیگر دارای اهمیت های گذرا یا ماندگار بوده و هستند ، مهم خود مائیم برای خودمان که از این گذران عمر چه اندوخته ای خواهیم داشت چراکه همه ایمان و یقین داریم که برای زندگانی چند روزه دنیا آفریده نشدیم.
اصولاً این باور از دیرباز در کل بشر وجود داشته ، نه تنها در آنها که به خدا و عالم آخرت ایمان دارند بلکه در مشرکین و حتی کفار ، فرعون و نمرود و امثال آنها که حتی در مقابل دین خدا ایستادند یعنی کفر مطلق ، احساس درونی اشان به جاودانگی حکم می داد و جاودانه ماندن در زمان حیات و چه پس از مرگ را برای خود می خواستند چراکه اصولاً جا..
یک سال دیگر نیز گذشت. گویی دیروز بود که سال ۱۴۰۰ را شروع کرده بودیم. ایام به همین سرعت برای ما خواهد گذشت همانگونه که برای گذشتگان ما گذشت. گذشتگانی که تا چند سال پیش آنها را می شناختیم.
با آنها زندگی کردیم و دیگر در میانمان نیستند و گذشتگانیکه سال ها و حتی قرن ها پیش می زیستند و ما هرگز آنها را ندیده و اصلاً یاد و نشانی از آنها نداریم ، این عمر برای ما هم به سرانجام خواهد رسید و آیندگان آیا ما را به یاد بیاورند یا نه ؟
مهم آیندگان یا گذشتگان نیستند هر چند عدهای برای جمعی دیگر دارای اهمیت های گذرا یا ماندگار بوده و هستند ، مهم خود مائیم برای خودمان که از این گذران عمر چه اندوخته ای خواهیم داشت چراکه همه ایمان و یقین داریم که برای زندگانی چند روزه دنیا آفریده نشدیم.
اصولاً این باور از دیرباز در کل بشر وجود داشته ، نه تنها در آنها که به خدا و عالم آخرت ایمان دارند بلکه در مشرکین و حتی کفار ، فرعون و نمرود و امثال آنها که حتی در مقابل دین خدا ایستادند یعنی کفر مطلق ، احساس درونی اشان به جاودانگی حکم می داد و جاودانه ماندن در زمان حیات و چه پس از مرگ را برای خود می خواستند چراکه اصولاً جاودانه خواهی در فطرت آدمی نهاده شد ، پس مهم خود ماییم که برای سرای جاودانه امان چه بهره و توشه ای اندوخته ایم.
بهترین و سودآورترین اندوخته ها ، ایمان به خدا ، بصیرت در دین و استواری در دین داری است ، امروزه در شرایط بسیار حساس و بحرانی ای قرار گرفتهایم شرایطی که علی علیه السلام قرن ها پیش آنرا پیش بینی نموده است که،« زمانی خواهد رسید که حفظ دین از نگه داشتن ذغال افروخته در دست سخت تر است » این هشدار برای مومنینی است که در شرایط سخت و طاقت فرسای حکومت پهلوی ها دین خود را با استواری حفظ کردهاند و اکنون در نظام اسلامی به بهانه ها و دلایل مختلف ممکن است به آسانی آن را از دست بدهند. بهانه هایی از قبیل رشوه و فساد در دستگاه اداری دولت اسلامی ، زد و بند و رفاه طلبی مسئولان ، گرانی و فشار اقتصادی ، دورویی و دروغگویی مدیران ارشد کشور ، تخلف و فساد آقازاده ها ، سکوت و گاه بی تفاوتی علما و مراجع تقلید و بزهکاری فلان مسلمان و یا ظاهراً مومن و امثال آن که مطمئناً اگر مومن در ایمانش بصیرت داشته باشد درک می کند که انحراف و تخلف هیچکسی حتی بر فرض مثال یک مرجع تقلید نمیتواند به نام خدا و اسلام نوشته شود.
فساد در دولت اسلامی نمیتواند به نام اسلام تمام شود و امثال آن ، مومن بصیر می بیند که اینها ابزار شیطان است برای دزدیدن ایمان وی و اگر انسان دارای بصیرت در دین شود تنها سرمایه مفید و موثر خود که در روز نیازمندی فقط آن است که به دردش میخورد یعنی ایمان به خدا را از دست نخواهد داد (۱)
انسان بصیر ، انسان منصف و عاقل هم خواهد بود و با روشن بینی می فهمد که اعتماد به دشمن و بدخواه کشور و ملت ، یعنی بیگانه ، حماقت است ، فرنگی های چشم آبی انگلیسی زبان قرن هاست که آلوده به خیانت و فساد و کشت و کشتار و غارتگری و کلاهبرداری در کشورهای دنیا از جمله ایران هستند و غلتیدن در دامن آن ها تباهی و نابودی است ، انسان عاقل می داند که خداوند دین خود را نازل نموده و آن را حفظ کرده و تا ابد هم حفظ خواهد کرد و برای حفاظت از آن نیازمند هیچ موجود دیگری نیست ما این را از واقعه ظهور اسلام ، فتنه ها برای نابودی پیامبر، شیب ابوطالب، لیله المبیت، غار ثور، جنگ احد، ارتحال پیامبر، واقعه عاشورا و امثال آن در تاریخ اسلام و در ادامه پیمان الهی برای حفظ دین خود در کشورمان ، از فریادهای امام خمینی، توطئه ها برای قتل وی، انقلاب ایران، آشوب و جنگ های داخلی، کودتای نوژه، کودتای طبس، ترور روسای قوای قضاییه، مجریه و سران کشور، جنگ تحمیلی ۸ ساله، ارتحال امام ، محاصره اقتصادی، تحریم، آشوب های داخلی، فتنه های رنگی و علیرغم همه آنها دست آوردهای شگرف و پیشتازی ایران فهمیدیم و فهمیدیم که نظام اسلامی ایران هم در تداوم « انا نحن نزلناالذ کر و انا له لحافظون» است. عاقل و بصیر این را می داند.
مردم عزیز ما اکنون می دانند کشوری که به وظیفه و تکلیف الهی که مبارزه با شرک و کفر و ظلم و ظالم و پناه و نقطه امید و اتکا مظلومان و ستمدیدگان در عالم هستی است مورد خشم و غضب نظام سلطه و نظام کفر و شرک است و لاجرم در فشار اقتصادی و رفاهی و ممانعت از پیشرفت و ترقی است. می داند که رهبری اش چراغ به دست ، خطوط رسیدن به آقایی و سروری را ترسیم می کند و مسیر های پیشرفت و شکوفایی را نشان می دهد چه اینکه تاکنون علیرغم تمامی بد خواهی های مخالفان و معاندان به پیشرفتهای خیره کننده و چشم گیری رسیده است. میداند که اگر به رهبری خود اعتماد کند و دل و دین به روبه صفتان خارجی و دنباله روان داخلی شان نبندد و تکلیف خود را نسبت به کشور و پیشرفت آن بداند و به آن عمل کند تمامی توطئه ها را پشت سر خواهد گذاشت. تمامی دشمنی ها را از سر خواهد گذراند. تمامی سختی ها پایان خواهد پذیرفت و شکوفایی، پیشرفت، آقایی و سروری در انتظار بهترین مردم دنیاست چرا که بهترین ها مستحق بهترین هایند.
(۱) _ البته این به معنای جواز کوتاهی دولت و دولتمردان در انجام وظایف خود و رانت و فساد در دستگاههای کشور و تحمل و تمکین مردم در برابر فساد ، کوتاهی و خیانت نیست و مردم و مومنین وظیفه خود می دانند همانند گذشته همواره تخلفات ، سهل انگاری ها و بی عرضگیها را فریاد زده و متخلفین و خیانت کاران و منحرفین را چه در دستگاههای حکومت و یا سطح جامعه سر جای خودشان بنشانند.