تحقق زندگی معنادار برای انسان

روزی که پیامبر اعظم در فضای رمز آلود غار حرا و در حالتیکه با راز و نیاز به درگاه الهی به عبادت و بندگی خدا بسر می برد ، فرشته وحی بر او نازل می شود و اظهار می دارد که به نام پروزدگار عالمیان ؛ ای محمد بخوان!

و او که خواندن نمی دانست به اراده الهی می خواند: اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ، خَلَقَ الإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ، اقْرَأْ وَرَبُّکَ الأَکْرَمُ ،الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ، عَلَّمَ الإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ . و بزرگترین واقعه تاریخی بشریت یعنی بعثت آغاز می شود.

رسول خدا که برای عبادت وبندگی خدا به غار حرا پناه برده بود ،پس از ۴۰ روزی دوری و هجرت ، از غار حرا فرود می آید و از سوی همسرش خدیجه کبری استقبال می شود و او اولین زنی در تاریخ می شود که به رسالت پیامبر اعتراف می نماید و به او ایمان می آورد و پس از او امیرالمومنین علی (ع) که از کودکی در خانه پیامبر بزرگ شده بود به رسالت او گواهی می دهد و اولین مردی درتاریخ می شود که به پیامبر ایمان می آورد و رسالت او را می پذیرد.

در این میان انچه می تواند در این برانگیختن اهمیت دوچندان داشته باشد، تشریح وضعیت دوران پیش از بعثت پیامبر اعظم در سرزمین عربستان سعودی وشهرمکه است. در آن روزگار در سرزمین مکه مردمی مشرک زندگی می کردند که نه بخدا ایمان داشتند و نه به روز معاد و به همه بدی ها و عادات زشت دامن می زدند و از کشتن انسانها و حتی فرزندان خود ویا زنده به گور کردن دختران خود نیز ابا نداشتند.

تعصبات غلطی که از نیآکان واجداد خود به ارث برده بودند؛ آنان را وادار ساخته بود تا قبیله گری و طائفه گری در میان آنان رواج یابد و از روی آوردن به حقیقت نیز گریزان باشند. و از اینرو این دوران را دوران جاهلیت نامیدند چون نشانه های جهل ونادانی آنان آنچنان بود که هم نمی دانستند و هم نمی خواستند بدانند که نمی دانند!

پیامبر اکرم(ص) در چنین فضای جاهلیتی که ارزش ها ، ضد ارزش شده بود وپرچم شیطان بجای پرچم حق برافراشته گردیده بود و مردم ؛ حیران و سرگردان در کنار بهترین خانه خدا یعنی کعبه به بت پرستی مشغول بودند و حتی از تعلیم وآموزش نیز استقبال نمی کردند ، از سوی خداوند متعال به رسالت مبعوث شد ، تا به زندگی انسان ها معنا ببخشد و دوباره مکارم اخلاقی را به میان انسانها بازگرداند و زنجیرهای جهل و خرافه پرستی و ظلم وستم را از دست وپای مردم بازنماید و آنان را از تاریکی های نادانی بیرون آورد و به سوی نور خدا رهنما باشد و همگان را به قسط و عدالت وادارد.

این است که باید گفت فلسفه اصلی بعثت نبوی ؛ معرفت زایی بود. معادشناسی ، انسان شناسی ، جهان شناسی و دانستن هدف از خلقت آفرینش و آموختن قرآن و حکمت ومعرفتهای الهی از کارکردهای اصولی بعثت است. پیامبر خدا دینی را به میان مردم آورد تا آنان طعم آزادی های واقعی اجتماعی و همبستگی و وحدت میان انسان ها را درک کنند و از طاغوت هایی که آنان را به بردگی و بندگی انسانها وادار کرده بود، رهایی و نجات یابند.

او دینی را آورد که بستر ساز تمدن و فرهنگ اسلامی و برقراری عدالت اجتماعی و پویایی و پیشرفت بشر باشد. و همه اینها در نتیجه وبراساس معرفت و آموزش علم ودانشی بود ؛ که پیامبر همواره به مردم توصیه می نمود. پیامبر اکرم عزّت و کرامت انسان ها را به آنان شناساند و به آنان آموخت تا با تعقّل و خردورزی به حیات و زندگی خود معنا ببخشند و انسان هایی متخلق به اخلاق الهی شوند.

آنچه در این فلسفه معرفت زایی مهم است، تحقق زندگی معنادار برای انسان ها به معنای اینکه زندگی دو روزشان با هم یکسان نباشد و دائماً در حال مجاهده در راه خدا و تلاش برای کسب علم و دانش و معرفت های الهی باشند.

* نماینده فعلی ولی فقیه در جمعیت هلال احمر