تحلیل انقلابی‌های ایران از تجاوز روسیه به اوکراین

انگار نه انگار که پای یک تجاوز و اشغالگری و ریختن خون انسانهای بی گناه و تخریب زیرساخت های اقتصادی یک ملت در میان است و به حکم آیین و انسانیت و شرافت حداقل باید این اقدام را تقبیح و متجاوز را محکوم کرد.

این جماعت به این نیاندیشیده اند که وقتی تجاوز و اشغالگری و آدم کشی برادر مجاهد پوتین را تایید کردید از این پس در باره خوی امپریالیستی آمریکا و اشغالگری رژیم صهیونیستی چه خواهید گقت و با چه منطقی از ضرورت محو اسراییل و ارسال کمک به حزب الله و حماس دفاع خواهید کرد؟

انقلابیون و ارزشی ها گویا کمترین اطلاعی هم از این امر ندارند که این تجاوز و اشغالگری را روزی همین روسها نسبت به خاک ایران داشته اند و مناطقی از ایران را (گرجستان، آذربایجان و ارمنستان) جدا و منضم به خاک خود کردند و همچنان در طمع اشغال گیلان و آذربایجان و کردستان هم بودند که موفق نشدند، و اکنون آنان حداقل از بابت همذات پنداری با قربانی این تجاوز نباید از اشغال اوکراین اظهار رضایت کنند.

از جمله مطالب مطرح شده در تحلیلهای برخی افسران جهاد تبیین ـ بدون توجه به رضایت دیگر برادران و مقامات انقلابی از تجاوز روسها به اوکراین ـ این است که می نویسند باید از این که اوکراینی ها که روزی تن به خلع سلاح اتمی دادند، عبرت گرفت و اگر چنین کاری نمی کردند امروز مورد حمله و اشغال قرار نمی گرفتند.

این تحلیل از آن رو مطرح می شود تا تاییدی بر سیاستهای نظامی گری و میدان محوری جمهوری اسلامی آورده باشند و همچنان بر طبل بی اعتنایی به دیپلماسی و مذاکره و ادامه قربانی کردن دین و اقتصاد و رفاه و فرهنگ و آزادیهای مردم بکوبند اما در اینجا هم گویا اطلاع ندارند که اگر قرار بود صرف قدرت نظامی و هزینه کردن ثروتهای کشور در ساخت سلاح و موشک و بمب اتمی و غیر اتمی و غفلت از دیگر ابعاد توسعه و پیشرفت، مایه بقا و دوام یک رژیم و نظام باشد، هرگز نباید امپراطوری شوروی سابق که اکنون آقای پوتین سودای احیای آن را دارد، از هم می پاشید.

شوروی کشوری انقلابی و ضد آمریکایی بود که همه توش و توان خود را بر گسترش اقتدار نظامی و میدان داری و کشور گشایی گذاشت و بر تقریبا نیمی از دنیا غلبه یافت و برای قدرت‌های بلوک غرب و از جمله آمریکا دردسرهای جدی ایجاد کرد اما به دلیل ضعف بنیه اقتصادی، فساد سیستماتیک، حاکمیت مطلقه حزب کمونیست و دیکتاتوری سیاسی و فرهنگی و ایجاد فضای فوق امنیتی در داخل و کشورهای وابسته به خود، سرانجام پس از هفت دهه و بدون شلیک یک گلوله و موشک از سوی دشمن خارجی فروپاشید و هیچ کدام از سلاحهای پیشرفته اتمی و غیر اتمی و موشک‌های نقطه زن اش نتوانست مانع از این فروپاشی شود و مردمش که سالها تحت پوشش تبلیغات ضد امپریالیستی بودند، به محض افتتاح شعبه مک دونالد آمریکایی در مسکو صفی چند کیلومتری را در برابر آن تشکیل دادند و عمق دلتنگی و شیفتگی و ارادت خود را به دشمنی که مقامات حزب کمونیست و رسانه های آن چند دهه از خطر و خباثت آن گفته بودند، آشکار کردند.