آشنایی فقیر با او به واسطه دوستی با خواهران بزرگترش مهوش و مهنوش و خواهرزاده‌اش دکتر رامین اردلان بوده که دوستان قدیمی من بوده و هستند و از این بابت به ایشان (که هریک خود از چهره‌های ارجمند فرهنگ و هنر و نشر و مطبوعات ایران هستند) صمیمانه تسلیت می‌گویم.
دکتر مهشید مشیری دانش‌آموخته زبان‌شناسی از دانشگاه سوربن و فرهنگ‌نویسی بی‌بدیل در زمینه زبان و ادبیات فارسی و فرهنگ‌های دوزبانه و تطبیقی فارسی و فرانسوی بود. حوزه‌ای که فقیر در آن تخصصی ندارم اما اجازه می‌خواهم به دو اثر کمتر شناخته‌شده او که به سابقه و مطالعات این فقیر نزدیکتر است اشاره کنم.
«فرهنگ اصطلاحات عامیانه جوانان» اتفاقی بزرگ در تاریخ ادبیات نوجوان کشور ما بود. پیش و پس از مشیری هیچ استاد زبان‌شناسی زبان غیر رسمی و محاورات خیابانی نوجوانان را ارزشمند و قابل ثبت و بررسی علمی ندانست.
دیگری مجموعه کتاب‌های او که گزیده متون عاشقانه و صوفیانه ادبیات فارسی برای دبیرستانی‌هاست و خواهرش در نشر آگاهان ایده منتشر کرد و متاسفانه با همه برجستگی‌ها به شکلی شایسته دیده نشد.
مشیری با وجود اینکه چهره‌ای آکادمیک و همکار دانشنامه‌های معتبر ایرانی و فرانسوی بود، از نوشتن و ویرایش برای دانش‌آموزان پرهیز نداشت و فرهنگ‌های دانش‌آموزی متعددی با ویرایش او برای دبیرستانی‌ها انتشار یافته است.
نکته دیگری که شاید کمتر مورد اشاره قرار گرفته باشد پیشینه عرفانی و سیادت خاندان مشیری در منطقه کرمانشاهان است. برای نمونه پدر او مرحوم میرجمال‌الدین مشیری چهره‌ای فرهنگی بود که در دهه سی شمسی نشریه «شاهنامه روز» را در تهران منتشر می‌کرد.
روحش شاد و یادش سبز باد
