طالبان؛ حرمت کاشت تریاک از نظر تا عمل 

آیا به راستی رهبری طالبان تصمیم گرفته است تا چشم بر آورده کلان از فروش مواد مخدر ببندد؟ پاسخ به این سووال نیازمند گذشت زمان است. اما بررسی وضعیت فعلی طالبان در افغانستان می تواند تصویر روشن تری از این فتوا به دست بدهد.
هشت ماه قبل، اشرف غنی از کابل گریخت تا جنگجویان طالبان وارد ارگ ریاست جمهوری شوند و آغاز دور دوم امارت اسلامی را پس از بیست سال وقفه اعلام کنند.

هدف قرار گرفتن برج های دوقلو نیویورک بهانه به دست آمریکا داد، تا سال ۲۰۰۱ میلادی به افغانستان لشکرکشی کند. حمله ای که به عمر حکومت اول طالبان در این کشور پایان داد.
پس از آن و طی بیست سال گذشته، گروههای متفرق طالبان با بهره گیری از پول های مواد مخدر و جذب روستاییان، خود را بازسازی کرده و توانستند با تصاحب ارگ ریاست جمهوری، دور دوم حکومت امارت اسلامی را اعلام کنند.

طی هشت ماه گذشته تحلیل ها در باره طالبان حول این محور اساسی بود که آیا این گروه همان طالبان بیست سال قبل است یا تغییر کرده است؟
بررسی عملکرد جنگجویان امارت اسلامی در این بازه زمانی، بر این حقیقت صحه می گذارد که این گروه اگرچه در روش ها و تاکتیک ها تغییرات اساسی داشته است، اما ماهیت آنان به مانند بیست سال قبل است. پیشران جنگجویان طالب از دو دهه قبل تا به امروز، مواد مخدر بوده است.

امروز در حالی که منابع اقتصادی افغانستان در فراسوی مرزها بلوکه شده و دولت ها از به رسمیت شناختن آنان سر باز می زنند، قبول این موضوع که طالبان در این شرایط خود را از منافع کاشت تریاک و فروش مشتقات آن محروم بسازند، قدری ساده اندیشانه است.
آنانکه با مسایلی میدانی افغانستان آشنا هستند، بر این حقیقت صحه می گذارند که در همه ادوار، چتر قانون و دولت مرکزی بر جغرافیای این سرزمین جاری و ساری نبوده است، بلکه زورمندان در مناطق مختلف این کشور، حرف اول و آخر را می زنند. زورمندانی که شبکه های خرید و فروش مواد مخدر در اقصی نقاط دنیا، را سرپرستی می کنند.

در خاتمه نگارنده بر این باور است که تصمیم امارت اسلامی در موضوع عدم کشت تریاک، با هدف آزادسازی منابع اقتصادی و به رسمیت شناخته شدن حکومتشان توسط دولت ها اتخاذ شده و در عمل کارایی ندارد.