فرودگر ناسا برای یک ماموریت عجیب به فضا پرتاب می‌شود!
در ماه مه سال آینده، ناسا قصد دارد یک فضاپیما را به فضا پرتاب کند تا ذرات گرد و غبار ریزی که از فضای بین ستاره‌ای به منظومه شمسی ما جاری می‌شوند را مورد مطالع قرار دهد.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، هدف اصلی این ماموریت که کاوش و نقشه‌برداری شتاب بین ستاره‌ای (IMAP) نام دارد، مطالعه حباب عظیم و ایجاد شده از خورشید معروف به هلیوسفر است که منظومه شمسی ما را احاطه کرده‌است. هلیوسفر زمین و سیارات دیگر را در برابر تشعشعات کیهانی که از بیرون وارد منظومه شمسی ما می‌شود محافظت می‌کند.
IMAP دارای ۱۰ ابزار علمی برای مشاهدات درجا و از راه دور خواهد بود. یکی از آنها، آزمایش گرد و غبار میان ستاره‌ای بزرگ (IDEX)، برای جذب و تجزیه و تحلیل ذرات گرد و غبار ریز از فضای بیرونی طراحی شده است که از طریق هلیوسفر و به منظومه شمسی ما نفوذ می‌کنند.
اسکات تاکر، مدیر این پروژه در دانشگاه کلرادو، بولدر، در بیانیه‌ای گفت: «آنها بسته‌های کوچکی از اطلاعات هستند که مربوط به مدت‌های بسیار دور هستند».
دانشمندان زمانی از این ذرات غبار تنها به عنوان قطع کننده‌های اندازه‌گیری فواصل دقیق تا ستاره‌ها یاد می‌کردند اما اکن..
در ماه مه سال آینده، ناسا قصد دارد یک فضاپیما را به فضا پرتاب کند تا ذرات گرد و غبار ریزی که از فضای بین ستاره‌ای به منظومه شمسی ما جاری می‌شوند را مورد مطالع قرار دهد.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، هدف اصلی این ماموریت که کاوش و نقشه‌برداری شتاب بین ستاره‌ای (IMAP) نام دارد، مطالعه حباب عظیم و ایجاد شده از خورشید معروف به هلیوسفر است که منظومه شمسی ما را احاطه کرده‌است. هلیوسفر زمین و سیارات دیگر را در برابر تشعشعات کیهانی که از بیرون وارد منظومه شمسی ما می‌شود محافظت می‌کند.
IMAP دارای ۱۰ ابزار علمی برای مشاهدات درجا و از راه دور خواهد بود. یکی از آنها، آزمایش گرد و غبار میان ستاره‌ای بزرگ (IDEX)، برای جذب و تجزیه و تحلیل ذرات گرد و غبار ریز از فضای بیرونی طراحی شده است که از طریق هلیوسفر و به منظومه شمسی ما نفوذ می‌کنند.
اسکات تاکر، مدیر این پروژه در دانشگاه کلرادو، بولدر، در بیانیه‌ای گفت: «آنها بسته‌های کوچکی از اطلاعات هستند که مربوط به مدت‌های بسیار دور هستند».
دانشمندان زمانی از این ذرات غبار تنها به عنوان قطع کننده‌های اندازه‌گیری فواصل دقیق تا ستاره‌ها یاد می‌کردند اما اکنون دیده می‌شود که آنها اطلاعات ارزشمندی در مورد شکل گیری کهکشان‌ها، ابرهای مولکولی و سیارات دارند. این لکه‌های کیهانی در ستارگان شکل می‌گیرند و از طریق مرگ‌های ستاره‌ای انفجاری معروف به ابرنواخترها به فضا هدایت می‌شوند. آنها اطلاعات ارزشمندی را در مورد فرآیندهای شکل گیری ستاره‌های خود در بر دارند.
گرفتن این ذرات کار آسانی نیست، زیرا وسعت آنها چند میلیونم اینچ است و با سرعتی در حدود ۱۰۰۰۰۰ مایل در ساعت (۱۶۰۰۰۰ کیلومتر در ساعت) حرکت می‌کنند. تاکر گفت: «ما باید هم ذرات بسیار سریع و بزرگ و هم ذرات کوچکتر و کندتر را برداریم و آنها را با همان ابزار اندازه گیری کنیم.»
منبع: SPACE
۲۲۷۲۲۷