دنیا دار مکافات است آقای عزیز
دوران سربازی، همه سربازان برای سربازان دژبانی احترام ویژه ای قایل بودند.
سربازان دژبانی می توانستند برای ورود و خروج سایر سربازها دردسرآفرین شوند؛ از بلندی مو گرفته تا دیر آمدن و مسایل اینچنینی.
بیچاره ها فکر می کردند احترام و عزتی که دارند مربوط به شخصیت خودشان است نمی دانستند سایر سربازان به جایگاه آنان احترام می گذارند.
در اواسط خدمت، یکی از سربازان دژبانی به دلیل خطایی که کرده بود به بخش ما منتقل و قرار شد نامه رسان ما باشد.
سایر سربازان بخش ما دل پری از این بنده خدا داشتند چون تا توانسته بود از موقعیتی که عرض کردم استفاده کرده و حسابی تازانده بود.
اولش خواستم تریپ مثبت بگیرم و با محبت جواب نامحبتی های زمان حضورش در دژبانی و ترک تازی هایش را بدهم. یک جورهایی مثلا درس اخلاق و از این حرف ها اما بعدا پشیمان شدم.
با شناختی که از شخصیتش داشتم احتمال زیاد دادم که اگر کارهای زمان حضور در دژبانی اش را نادیده بگیریم به ریشمان خواهد خندید و درس نخواهد گرفت.
برای شناخت بیشترش عرض کنم زمانی که در دژبانی بود وقتی بچه ها کمی دیر می آمدند بدون اجازه مافوقش سربازان را بشین پاشو می داد؛ آن ه..