فاصله حرف تا عمل ترامپ در قبال تهران
«نوام چامسکی» نظریه پرداز مفهوم “استیلاگری” میگوید:« استیلاجویی نهادینه شده در ایالات متحده، زیربنای رفتار دولتهای این کشور در کلیه سطوح داخلی، انسانی و بینالمللی است.» ترامپ و سیاستهایش اکنون مصداقی براین مدعاست. او در تعامل با نه تنها مردم و رقیبان داخلی خود، بلکه با همسایگان ایالات متحده؛ جامعه اروپایی و به تبع آن جامعه بینالمللی از همین میراث کهنه پیروی میکند. ترامپ از درک این مهم ناتوان است و یا خود را به بیراه میزند که جامعه جهانی؛ اعم از دیگر قدرتهای بزرگ،کشورهای درحال توسعه و حتی کشورهای فقیر پذیرش چنین استیلاجویانه را مدتهاست دور انداخته و بلکه با آن سر ستیز دارند.
تهران پیشاپیش میدانست که بازگشت ترامپ به معنای تشدید تنشها و منازعات با واشنگتن خواهد بود. با این حال مواضع اعلامی او در سخنرانیهای نخستین روزهای استقرار دوباره در اتاق بیضی کاخ سفید، گمان تعدیل شدهای را ایجاد کرد. این گمان اگرچه برای تهران به تمامی ایدهآل نبود اما استعداد نزدیک شدن دیدگاههای متعارض دو طرف را به “نقطه تعادل” در خود داشت. از اینرو با نگاه خوشبینانه میشد گمان کرد؛ ترامپ در پی ایجاد..