دیپلماسی؛ یکی از نقاط پرانتقاد دولت سیزدهم
برجام به عنوان یک سند ملی و بین المللی مهمترین آزمون سیاست خارجی دولت بود که با سپردن عنان مذاکرات احیای برجام به یکی از سرسخت ترین مخالفان برجام عملا انحراف از آغاز، کلید خورد. مذاکره کنندگان ایرانی احیای برجام حتی از ذکر عنوان برجام هراس داشتند و آن را به نام قرارداد ۲۰۱۵ می خواندند و نه تنها نتوانستند گامی در جهت منافع ملی و مصالح عمومی بردارند بلکه گام به گام عقب رفته و فرصتها را به ویژه در بهمن ۱۴۰۰ و شهریور ۱۴۰۱ با توهمات تزریقی توسط روس گرایان داخلی از دست دادند و نهایتا این اواخر برای رفع مقطعی مشکلات شدید مالی دولت مجبور به پذیرش شروط طرف آمریکایی شدند.
در منطقه نیز سیاست خارجی جریان حاکم بر دولت در موضعی انفعالی، از شعارهای جریانات بالادستی خود به ویژه علیه عربستان سعودی دست کشید و با فشار چین آرزوی تقاص خون ریخته شده شیخ نمر و نماند اثری از آل سعود و… را نادیده گرفته و توافقی در راستای تضمین آرامش و ثبات سعودیها صورت گرفت و در مقابل سعودی ها حتی حاضر به تعطیلی شبکه ایران اینترنشنال نشدند.
بحران شمال غرب کشور هم با تهدیدات روزانه دولت باکو با حمایت ترکیه در اشغال دالان زنگز..