پیغام تاریخ؛ روایت تبریک گفتنها و پیمان شکستنها!
روزی که رسول خدا(ص)در «حرای حق» به نبوت مبعوث شد، فرمان هدایت و سعادت انسانها را در کف داشت. آن روز هم در «پهنه غدیر» و در جمع حاجیان برگشته از زیارتخانه خدا به خطبه خوانی پرداخت، باز در اندیشه نجات امت وتضمین سعادت آنان بود.
این است که «غدیر» را حلقه میانی «رسالت» و «امامت»
میشناسیم و «ولایت» را تداوم «نبوت» میدانیم.
غدیر، از سویی به «بعثت در حرا» وصل میشود و از سوی دیگربه «شهادت در کربلا» پیوند میخورد و فاصله میان حرا تا کربلارا دریایی از باورهای پاک و هدایتهای آسمانی پر کرده است که در«غدیر» تجسم یافته است.
دریای غدیر، از ریزش آبشارگون وحی بر جان محمد(ص)لبریز است وقامت دین در زلال «غدیرخم» انعکاس مییابد.
«غدیر» ، هنوز هم چشمهای لبریز از هدایتها و کرامتهاست ودریایی مواج از آب حیات و باور و بصیرت، تا در کویر حیرت وهامون ضلالت، کام جانها را سیراب سازد و هادی اندیشهها گردد.
غدیر، یک «کتاب مبین» است، سندی برای تداوم خط رسالت در جلوه امامت و صراطی مستقیم که به سنت پیامبر خدا منتهی میشود.
امتی که پاسدار غدیر باشد، عاشوراهای مظلومیت و کربلاهای خونو شهادت را شاهد ..