امید به بهار صلح و دوستی جهانی

بسم الله الرحمن الرحیم
یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ
یَا مُدَبِّرَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ
یَا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَالِ
حَوِّلْ حَالَنَا إِلَی أَحْسَنِ الْحَالِ

امسال جشن بهار و تجدید طبیعت مصادف است با تلخ‌ترین حوادث جهانی یعنی کشته ومجروح شدن، ویرانی و بی‌خانمانی انسانها در سایه سیاه جنگ میان دو کشور همسایه بر اساس تصمیم دولتمردان آن‌دو سرزمین ؛

فغان ز جغد جنگ ومرغوای او
که تا ابد بریده باد نای او

ولی از نظر سالشمار قمری مقارن است با ایام میلاد مسعود حضرت مهدی موعود (ع). کسی که تحقق بخش صلح جهانی است و انتظار ظهور این وجود مقدس به انسانها می‌آموزد که صلح را برجنگ ، دوستی را بردشمنی ، مهربانی را برخشونت ترجیح و برتری دهند . به بشریت می اموزد که جنگ و خونریری و دیگرکشی چهره دیگری از حیوانیت است و انسان موجودی است که باید از حیوانیت عبور و در سایه تعقل و تفکر درکنار همنوعان خود زندگانی کند.

افزون آنکه باید بدانسوی گام بردارد که نه تنها همنوعان بلکه طبیعت پیرامون وی از دست و زبان او در امان باشند . امیدبه دیدن چهره نورانی مهدی ما را به بهار صلح و دوستی جهانی پس از زمستانی سرد و تحمل جدایی از همنوعان‌ نوید میدهد وصبحگاهی سپید از آشتی پس از شبهای تاریک و ظلمانی جنگ وخونریری و نادانی ، پایان ستمگری ها و برقراری زندگانی خردمندانه درسایه باران رحمت الهی را چشم انداز ما می سازد وبقول لسان الغیب شیرازی؛
صحبت حکام ظلمت شب یلداست
نور ز خورشید جوی بو که برآید.
والسلام.

* مجتهد، حقوق‌دان، عضو پیوسته و رئیس گروه مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم ایران