انقلاب اسلامی / انقلاب اختصاصی

در مقاطع سرنوشت ساز پس از انقلاب اعم از مبارزه با تجزیه طلبها، گروهک های تروریستی و از همه مهمتر ۸ سال جنگ تحمیلی این مشارکت جمهور به وضوح خودنمایی کرد و که با نگاهی به مزار شهدا به خوبی، اجتماعی یکپارچه و متحد از انواع سلائق، عقائد و دیدگاهها مشاهده می شود.
دامنه انقلاب اسلامی به واسطه جوهره و ماهیت فطری انسان به ویژه با اتکا بر آزادی عمل در اختیار و انتخاب عقیده و کردار از چنان گستردگی برخوردار بود که امروزه ندای وحدت بخش و آزادیخواهی انقلاب اسلامی ایران در سایر کشورها با ارزش ها و نگرش های مختلف در حال ارج گذاری است. نمونه بارز هویت استقلال و آزادی در انقلاب اسلامی را می توان در پیروان حزب الله لبنان به وضوح مشاهده کرد که مهمترین مولفه محبوبیت این گروه در قلوب غالب مردم لبنان است.
اما در سال های اخیر جریانی شکل گرفته است که با عنوان انقلابیگری به مصادره و اشغال مفهوم و محتوای انقلاب اسلامی پرداخته و انقلاب اسلامی را به انقلاب اختصاصی خود تحریف و تبدیل کرده است .
انقلابیون اختصاصی با تمامیت خواهی و فرضیه شکست خورده فتح خاکریزها به هر وسیله و امکانی با هدف یکدست کردن انقلاب به محدوده تنگ و کوچک یاران و دوستان و بستگانشان، برای خود تکلیف و رسالتی موهوم تصور کرده و از این طریق هر گفتار و اقدام نامشروع و غیر قانون و ضد مردمی را برای خود مجاز می دانند و کشور و بیت المال را ملک اختصاصی دانسته و اکثریت غیرخودی و اغیار را الزام به خروج از کشور می دانند.
انقلاب اختصاصی برخلاف انقلاب اسلامی متکی بر جمهور مردم و منافع ملی و مصالح عمومی کشور نبوده و جمهوریت را شاخص و معیار حکمرانی نمی داند بلکه با دستبرد به انقلاب مردمی آن را محمل و ابزاری برای اهداف و منافع اقلِ اقلیتی می داند که حتی اعتقاداتشان هم جعلی و آفتاب پرستی است و به اقتضای زمان و مکان دچار تغییر و تحول بنیادین می شود.
شاید به بیانی مختصر سابقه این انقلاب اختصاصی را در برخی گروههای چپ و مارکسیتسی پیش از انقلاب جستجو کرد که تغییرات ایدئولوژیکی را برای منافع و مصالح سازمانی و باندی خود مجاز و ضروری می دانستند و نهایتا هم برای بقای خود نه تنها دست به اسلحه بردند بلکه حتی با توجیهات ایدئولوژیکی خود در دامان دشمن ایران و ایرانی پناه بردند.