روش های درمان پارگی تاندون

پارگی تاندون، پارگی کامل یا جزئی تاندون آشیل است که می‌تواند تحت فشار شدید مانند یک حرکت ناگهانی یا زمین خوردن ایجاد شود. تاندون آشیل، نواری با بافت ضخیم است که ماهیچه ساق پا را به استخوان پاشنه پا متصل می کند. گاهی اوقات با استراحت بهبود می یابد، اما بسیاری از افراد برای ترمیم آن به جراحی نیاز دارند. در این مقاله به علت ایجاد این عارضه، علائم آن، نحوه تشخیص و راه های درمان آن می پردازیم.

پارگی تاندون آشیل چیست؟

تاندون آشیل، ماهیچه ساق پا را به استخوان پاشنه می چسباند و دارای بافت ضخیم بسیار قوی است. این بزرگ‌ترین و طولانی‌ترین تاندون بدن است و برای تحمل استرس‌های زیاد ساخته شده است. آشیل از رشته های زیادی تشکیل شده است که آن را قوی و انعطاف پذیر می کند و به پاهای شما برای راه رفتن، دویدن و پریدن قدرت می دهد.

پارگی کامل یا جزئی تاندون آشیل، زمانی رخ می دهد که تاندون تا نقطه شکست خود کشیده شود که اغلب در حین ورزش اتفاق می افتد. زمین خوردن، افتادن یا پیچ خوردن مچ پا نیز می تواند باعث پارگی تاندون شود. این عارضه بیشتر در افراد ۳۰ تا ۴۰ ساله رخ می دهد و در مردان، شایع تر از زنان می باشد. افرادی که به طور منظم تمرین نمی‌کنند سپس با شدت بالا ورزش می‌کنند، نسبت به ورزشکاران جوان‌تر و تمرین‌کرده، بیشتر در خطر احتمال پارگی تاندون هستند.

علت ایجاد پارگی تاندون چیست؟

حرکت ناگهانی که به تاندون فشار وارد می کند می تواند منجر به پارگی شود. بزرگترین مقصر ایجاد این عارضه، ورزش هایی با توقف، شروع و چرخش ناگهانی هستند مانند فوتبال، بسکتبال، تنیس یا اسکواش. پارگی تاندون آشیل همیشه یک آسیب ورزشی نیست و می تواند با زمین خوردن، از دست دادن یک پله هنگام پایین آمدن، افتادن در یک سوراخ و یا پیچ خوردن مچ پا ایجاد شود.

گاهی اوقات تاندون آشیل ضعیف است و آن را مستعد پارگی می کند. این می تواند به دلیل شرایط پزشکی خاص باشد، به عنوان مثال شرایط روماتولوژیک یا ترکیبات دارویی مانند استروئیدها و آنتی بیوتیک های خاص.

علائم پارگی تاندون آشیل

نشانه معمول پارگی تاندون آشیل، احساس درد ناگهانی در پشت مچ پا و گاهی اوقات شنیدن صدای ترک یا ضربه می باشد. درد می تواند پس از آن به یک درد مبهم تبدیل شود یا احتمال دارد به طور کامل از بین برود. بیماران اغلب این احساس را توصیف می کنند که گویی شخصی به پشت پای آنها ضربه زده است. پس از پارگی تاندون، احتمال دارد مقداری تورم و کبودی در ساق پا و مچ پا ایجاد شود.

معمولاً راه رفتن دشوار است و تنها راه رفتن با کف پای صاف امکان پذیر است. احتمالاً نتوانید روی نوک پا بایستید یا از پله ها بالا بروید. پارگی جزئی تاندون نادر است، بنابراین هرگونه آسیب حاد به تاندون آشیل باید به عنوان پارگی کامل در نظر گرفته شود. پارگی تاندون نیاز به مراقبت پزشکی دارد و بدون درمان، معمولاً به درستی بهبود نمی یابد. این می تواند خطر پارگی مجدد آن را افزایش دهد.

نحوه تشخیص پارگی تاندون

پزشکان، پا و مچ پای شما را به صورت فیزیکی معاینه می کنند. آنها توانایی شما را برای حرکت دادن مچ پا در جهات مختلف بررسی می کنند و می بینند که چگونه در برابر فشار روی منطقه واکنش نشان می دهید. آنها همچنین شکافی در تاندون احساس می‌کنند که نشان می‌دهد پاره شده است. پزشک شما احتمال دارد از آزمایش های تصویربرداری مانند سونوگرافی یا MRI برای تعیین میزان پارگی تاندون استفاده کند.

نحوه درمان پارگی تاندون آشیل

قبل از اینکه به دنبال کمک پزشکی باشید، می توانید با پیروی از روش RICE (استراحت، یخ، فشرده سازی، ارتفاع) درد و تورم تاندون آسیب دیده را کاهش دهید:

• پای آسیب دیده را استراحت دهید.
• یخ را روی ناحیه آسیب دیده بمالید.
• مچ پای خود را ببندید تا ناحیه آسیب دیده فشرده شود و از تورم بیشتر جلوگیری گردد.
• برای کاهش تورم، پای خود را در سطح قلب یا بالاتر از آن قرار دهید.

بهبود کامل پارگی تاندون آشیل معمولاً حدود چهار تا شش ماه طول می کشد و درمان پزشکی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• بریس یا گچ گرفتن: درمان غیر جراحی برای پارگی تاندون آشیل مستلزم بی حرکت کردن پا و مچ پای آسیب دیده است. پزشک شما پا، مچ پا و ساق پا را در یک بریس یا گچ قرار می دهد. پا و مچ پا به سمت پایین خم می شوند تا تاندون آشیل بتواند بهبود یابد.
• جراحی: اکثر پزشکان، جراحی پارگی تاندون آشیل را در افراد فعال میانسال یا جوان تر توصیه می کنند. در حین جراحی، جراح دو سر تاندون پاره شده را دوباره به هم بخیه می‌زند. پس از جراحی، به بستن گچ پا نیاز است تا تاندون در حین بهبودی بی حرکت شود.
• فیزیوتراپی: شما برای بازیابی قدرت و تحرک در تاندون خود نیاز به فیزیوتراپی دارید، چه جراحی داشته باشید چه نه.

پیشرفت بهبودی پس از پارگی تاندون

بهبودی تاندون به زمان نیاز دارد و چندین ماه طول می کشد تا قدرت و انعطاف پذیری دوباره خود را به دست آورید. اگر شغل اداری دارید، احتمالاً بتوانید بعد از دو هفته به سر کار بازگردید. اگر شغل فیزیکی دارید، احتمال دارد ۱۲ تا ۱۶ هفته طول بکشد تا به سر کار خود بازگردید. زمان بازگشت به ورزش نیز بین ۴ تا ۱۲ ماه، بسته به ورزشی است که می خواهید به آن بازگردید و بستگی به قدرت و توانایی شما برای انجام مهارت های لازم برای بازگشت به ورزش انتخابیتان دارد.

حداقل تا ۹ هفته پس از آسیب، نباید با ماشین دنده ای رانندگی نمایید. پس از این مدت می توانید به تدریج شروع به رانندگی کنید. اگر پدال های ماشین شما سفت باشد، این کار دشوارتر خواهد بود. به طور معمول چند روز طول می کشد تا احساس اعتماد کنید. اگر خودروی اتوماتیک دارید و تاندون آشیل چپ شما آسیب دیده است، احتمال دارد بتوانید زودتر رانندگی کنید.

پیشگیری از پارگی تاندون

شما همیشه نمی توانید از آسیب تصادفی مانند پارگی تاندون جلوگیری نمایید. اما می توانید اقداماتی را برای کاهش خطر این عارضه انجام دهید از جمله انجام تمرینات گرم کردن قبل از تمرین یا بازی، افزایش تدریجی شدت تمرینات و کشش منظم عضلات ساق پا و تاندون های آشیل.

محافظت از تاندون پس از بهبودی

می‌توانید با پوشیدن کفش‌های لژ دار با حداقل ۲٫۵ سانتی‌متر پاشنه، از تاندون در برابر آسیب بیشتر محافظت نمایید و هر دو کفش باید از یک ارتفاع برخوردار باشند. یک کفش بند دار نیز می تواند مفید باشد زیرا می توان آن را با هر تورمی تنظیم کرد و در اطراف مچ پا نمی لغزد.

هنگام راه رفتن روی زمین ناهموار یا نرم مراقب باشید زیرا زمین می تواند ناگهان مچ پای شما را به سمت بالا فشار دهد. مطمئن شوید که پای شما روی پله ها یا حاشیه ها صاف باشد و پاشنه تان روی پله باشد تا از تکان دادن آن به سمت عقب و پایین جلوگیری شود. تمرینات کششی، پیاده روی و شنا را به تدریج افزایش دهید و هنگام پابرهنه بودن بسیار مراقب باشید.

نکات پایانی

اگر تاندون پاره شود، به آن پارگی تاندون آشیل گفته می شود. گاهی اوقات پارگی می تواند جزئی باشد و معمولاً در جایی رخ می دهد که تاندون به ماهیچه ساق پا می پیوندد. پارگی جزئی کمی متفاوت از پارگی حاد مدیریت می شود و معمولاً شامل چند هفته استراحت دادن به مچ پا است.

پارگی تاندون آشیل یک آسیب شایع ورزشی است. افرادی که ورزش هایی انجام می دهند که شامل دویدن، توقف، شروع مکرر و تغییر جهت می شود، بیشتر در معرض خطر هستند. همچنین می تواند با زمین خوردن، از دست دادن یک پله یا پیچ خوردن مچ پا ایجاد شود. اغلب آسیب های تاندون آشیل با درمان مناسب، در عرض چهار تا شش ماه بهبود می یابند.