قطره اشک مصنوعی چیست و چه کاربردی دارد؟

اشک مصنوعی نوعی قطره چشم است که برای رفع خشکی، سوزش و ناراحتی چشم استفاده می شود. این محصول را “اشک مصنوعی” می نامند، زیرا به روشی مشابه اشک طبیعی عمل می کنند، اما از مواد مصنوعی ساخته شده اند.

کاربرد اشک مصنوعی

اشک مصنوعی را می توان برای درمان انواع بیماری های چشمی مانند سندرم خشکی چشم استفاده کرد، که یک بیماری شایع است که زمانی رخ می دهد که چشم ها اشک کافی تولید نمی کنند یا اشک خیلی سریع تبخیر می شود. سندرم خشکی چشم می تواند علائمی مانند خارش، سوزش، قرمزی و تاری دید را ایجاد کند.

اشک مصنوعی با روان کردن سطح چشم و کمک به حفظ رطوبت عمل می کند. آنها می توانند به اشکال مختلف از جمله قطره، ژل و پماد باشند و ممکن است حاوی مواد مختلفی مانند روان کننده ها، الکترولیت ها و مواد نگهدارنده باشند.

استفاده از اشک مصنوعی طبق دستور یک پزشک یا طبق دستورالعمل های روی بسته بندی بسیار مهم است. اگر علائم ادامه یافت یا بدتر شد، مهم است که با یک متخصص چشم صحبت کنید، زیرا ممکن است یک بیماری زمینه ای چشمی وجود داشته باشد که نیاز به درمان اضافی دارد.

برخی از ترکیبات رایج در اشک مصنوعی چیست؟

اشک مصنوعی مانند قرص تقویت چشم می تواند حاوی مواد مختلفی باشد که به روان و مرطوب کردن چشم کمک کند. برخی از مواد رایج موجود در اشک مصنوعی عبارتند از:

روان کننده ها: روان کننده هایی مانند کربوکسی متیل سلولز (CMC)، هیدروکسی پروپیل متیل سلولز (HPMC) و پلی اتیلن گلیکول (PEG) به مرطوب نگه داشتن چشم و جلوگیری از خشکی چشم کمک می کنند.

الکترولیت ها: الکترولیت هایی مانند سدیم و پتاسیم به حفظ تعادل مناسب مایعات در چشم کمک می کنند.

مواد نگهدارنده: برخی از اشک های مصنوعی حاوی مواد نگهدارنده مانند بنزالکونیوم کلرید (BAK) یا اسید سوربیک هستند که به جلوگیری از رشد باکتری کمک می کند. با این حال، برخی از افراد ممکن است به این مواد نگهدارنده حساس باشند و ممکن است تحریک یا واکنش های آلرژیک را تجربه کنند.

عوامل ویسکوزیته: عوامل ویسکوزیته مانند گلیسیرین یا پروپیلن گلیکول می توانند به غلیظ شدن محلول و ایجاد تسکین طولانی مدت کمک کنند.

اجزای اشک: برخی از اشک های مصنوعی حاوی اجزایی هستند که به طور طبیعی در اشک یافت می شوند، مانند اسید هیالورونیک که می تواند به بهبود کیفیت اشک و کاهش خشکی کمک کند.

چند بار باید از اشک مصنوعی استفاده کنم؟

دفعات استفاده از اشک مصنوعی به نیازهای فردی و شدت خشکی یا سوزش چشم بستگی دارد. به طور کلی می توان از اشک مصنوعی به دفعات مورد نیاز برای رفع خشکی و ناراحتی چشم استفاده کرد.

اگر علائم خفیف خشکی چشم را دارید، ممکن است فقط نیاز به استفاده از اشک مصنوعی چند بار در روز یا در صورت نیاز برای مرطوب نگه داشتن چشمان خود داشته باشید. اگر علائم خشکی چشم شدیدتری دارید، ممکن است لازم باشد برای تسکین کافی از اشک مصنوعی بیشتر استفاده کنید، مثلاً هر یک یا دو ساعت یکبار.

هنگام استفاده از اشک مصنوعی، رعایت دستورالعمل های روی بسته بندی یا طبق دستور پزشک بسیار مهم است. برخی از اشک های مصنوعی ممکن است نیاز به تکان دادن قبل از استفاده داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است نیاز به نگهداری در یخچال داشته باشند. به‌علاوه، برخی از اشک‌های مصنوعی ممکن است حاوی مواد نگهدارنده باشند که در صورت استفاده بیش از حد مکرر می‌توانند چشم را تحریک کنند، بنابراین پیروی از برنامه دوز توصیه شده مهم است.

برخی از بیماری های رایج چشمی که نیاز به درمان اضافی دارند کدامند؟

بسیاری از بیماری‌های چشمی وجود دارند که ممکن است به درمان اضافی فراتر از استفاده از اشک مصنوعی نیاز داشته باشند. برخی از بیماری های رایج چشم که ممکن است نیاز به درمان اضافی داشته باشند عبارتند از:

ورم ملتحمه یا بیماری چشم صورتی: همچنین به عنوان چشم صورتی شناخته می شود، این التهاب ملتحمه است، که غشای نازکی است که قسمت سفید چشم را می پوشاند. ورم ملتحمه می تواند در اثر عفونت باکتریایی یا ویروسی یا یک واکنش آلرژیک ایجاد شود. بسته به علت عفونت، درمان ممکن است شامل آنتی بیوتیک یا داروهای ضد ویروسی باشد.

سندرم خشکی چشم: این یک بیماری شایع است که زمانی رخ می دهد که چشم ها اشک کافی تولید نمی کنند یا اشک خیلی سریع تبخیر می شود. درمان ممکن است شامل استفاده از اشک مصنوعی، قطره های چشمی تجویزی یا سایر داروهایی باشد که تولید اشک را افزایش می دهد.

گلوکوم: این گروهی از بیماری های چشمی است که باعث آسیب به عصب بینایی می شود که اغلب به دلیل افزایش فشار در چشم است. درمان ممکن است شامل قطره چشم، جراحی لیزر یا جراحی معمولی برای کاهش فشار در چشم باشد.

آب مروارید: این کدر شدن عدسی چشم است که می تواند باعث تاری دید و سایر اختلالات بینایی شود. درمان ممکن است شامل جراحی برای برداشتن عدسی کدر و جایگزینی آن با یک لنز مصنوعی باشد.

دژنراسیون ماکولا: این وضعیتی است که باعث آسیب به ماکولا می شود، بخشی از چشم که مسئول بینایی مرکزی است. درمان ممکن است شامل تزریق دارو به چشم، لیزر درمانی یا سایر درمان‌ها برای کند کردن پیشرفت بیماری باشد.

بلفاریت: این التهاب پلک ها است که می تواند باعث قرمزی، خارش و سوزش شود. درمان ممکن است شامل استفاده از کمپرس گرم، قطره های چشمی تجویزی یا سایر داروها برای کنترل التهاب باشد.

صدمات یا ضربه به چشم: این می تواند شامل بریدگی، خراش یا اجسام خارجی در چشم باشد که ممکن است برای جلوگیری از عفونت یا آسیب بیشتر به درمان پزشکی نیاز داشته باشد.

عوارض اشک مصنوعی چیست؟

اشک مصنوعی به طور کلی بی خطر در نظر گرفته می شود و معمولا به خوبی تحمل می شود. با این حال، مانند همه داروها، آنها می توانند عوارض جانبی در برخی افراد ایجاد کنند. برخی از عوارض جانبی رایج اشک مصنوعی عبارتند از:

• گزش یا سوزش: برخی از افراد ممکن است پس از استفاده از اشک مصنوعی، احساس سوزش یا سوزش مختصری در چشم داشته باشند.
• تاری دید: اشک مصنوعی می تواند باعث تاری دید موقت شود که معمولا در عرض چند دقیقه برطرف می شود.
• قرمزی یا سوزش: در برخی موارد اشک مصنوعی می تواند باعث قرمزی یا سوزش چشم شود.
• واکنش های آلرژیک: برخی از افراد ممکن است به یک یا چند ماده موجود در اشک مصنوعی حساسیت داشته باشند که می تواند علائمی مانند خارش، تورم یا بثورات را ایجاد کند.
• عفونت: در موارد نادر، استفاده از اشک مصنوعی آلوده یا نگهداری نادرست می تواند منجر به عفونت چشم شود.

آیا هنگام استفاده از اشک مصنوعی اقدامات احتیاطی وجود دارد؟

در حالی که اشک مصنوعی به طور کلی ایمن و قابل تحمل در نظر گرفته می شود، برخی از اقدامات احتیاطی وجود دارد که باید هنگام استفاده از آنها رعایت کنید. اقداماتی شامل:

دستورالعمل ها را دنبال کنید: هنگام استفاده از اشک مصنوعی، رعایت دستورالعمل های روی بسته بندی یا طبق دستور یک پزشک بسیار مهم است. برخی از اشک های مصنوعی ممکن است نیاز به تکان دادن قبل از استفاده داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است نیاز به نگهداری در یخچال داشته باشند.

به‌علاوه، برخی از اشک‌های مصنوعی ممکن است حاوی مواد نگهدارنده باشند که در صورت استفاده بیش از حد مکرر می‌توانند چشم را تحریک کنند، بنابراین پیروی از برنامه دوز توصیه شده مهم است.

از دست‌های تمیز استفاده کنید: قبل از استفاده از اشک مصنوعی، از تمیز بودن دست‌هایتان مطمئن شوید تا از ورود باکتری یا سایر آلودگی‌ها به چشم جلوگیری کنید.

از اشتراک گذاری خودداری کنید: اشک های مصنوعی خود را با دیگران به اشتراک نگذارید، زیرا این امر می تواند خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهد.

نگهداری صحیح: اشک مصنوعی را طبق دستورالعمل روی بسته بندی نگهداری کنید. برخی از اشک های مصنوعی ممکن است نیاز به نگهداری در یخچال داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است پس از مدت زمان مشخصی دور ریخته شوند.

آلرژی را بررسی کنید: اگر به هر یک از مواد تشکیل دهنده اشک مصنوعی حساسیت دارید، باید از استفاده از آنها خودداری کنید.

هرگونه عوارض جانبی را گزارش دهید: اگر هر گونه عوارض جانبی یا علائمی را تجربه کردید که ادامه یا بدتر شد، مهم است که با یک متخصص چشم صحبت کنید.

هر چند وقت یک بار باید معاینه چشم انجام دهم؟

تعداد دفعات معاینه چشم به عوامل مختلفی از جمله سن، سلامت کلی و هر گونه شرایط موجود یا عوامل خطر چشم بستگی دارد. به طور کلی، توصیه می شود که بیشتر بزرگسالان هر یک تا دو سال یک بار یک معاینه جامع چشم انجام دهند.

برای کودکان، آکادمی چشم پزشکی آمریکا توصیه می کند که نوزادان اولین معاینه چشم خود را در شش ماهگی انجام دهند و پس از آن معاینات اضافی در سن ۳ سالگی و دوباره قبل از شروع مدرسه انجام شود. پس از آن، چشمان کودکان باید هر یک تا دو سال یکبار یا طبق توصیه پزشک معاینه شوند.

افرادی که دارای عوامل خطر خاصی هستند، مانند دیابت، فشار خون بالا، سابقه خانوادگی بیماری چشم، یا سابقه آسیب چشم یا جراحی، ممکن است به معاینات چشمی مکرر نیاز داشته باشند. پزشک شما می تواند به تعیین تعداد دفعات معاینه چشم بر اساس نیازهای فردی و عوامل خطر کمک کند. مهم است که به طور منظم معاینه چشم داشته باشید، حتی اگر علائم یا تغییرات قابل توجهی در بینایی نداشته باشید.

معاینه چشم می تواند به تشخیص شرایط و بیماری های چشمی در مراحل اولیه، زمانی که قابل درمان هستند، کمک کند و می تواند از کاهش بینایی یا سایر عوارض جلوگیری کند.

نویسنده و گردآورنده: دکتر سارا شوهانی