آنتی بادی چیست؟

آنتی بادی ها(antibody) پروتئین های محافظی هستند که توسط سیستم ایمنی بدن شما تولید می شوند. آنها به آنتی ژن ها (مواد خارجی) – مانند باکتری ها، قارچ ها، ویروس ها و سموم- متصل می شوند و آنها را از بدن شما خارج می کنند. در این مقاله به بررسی عملکرد این نوع پروتئین ها در بدن می پردازیم.

آنتی بادی ها چیست؟

آنتی‌بادی‌ها پروتئین‌هایی هستند که هنگام ورود یک ماده ناخواسته به بدن از شما محافظت می‌کنند. انتی بادی هایی که توسط سیستم ایمنی شما تولید می شوند، به این مواد ناخواسته متصل می شوند تا آنها را از سیستم شما حذف کنند.

کلمه دیگر برای آنتی بادی، ایمونوگلوبولین است.

آنتی ژن در مقابل آنتی بادی

آنتی ژن یک ماده خارجی است که وارد بدن شما می شود. این می تواند شامل باکتری ها، ویروس ها، قارچ ها، آلرژن ها، سم و سایر سموم مختلف باشد. آنتی بادی پروتئینی است که توسط سیستم ایمنی بدن برای حمله و مبارزه با این آنتی ژن ها تولید می شود.

چگونه آنتی بادی ها با آنتی ژن ها مبارزه می کنند؟

مولکول های روی سطوح آنتی ژن ها با مولکول هایی که به طور طبیعی در بدن شما یافت می شوند متفاوت است. بنابراین، هنگامی که یک آنتی ژن وارد بدن شما می شود، سیستم ایمنی شما بلافاصله آن را تشخیص می دهد. به منظور حمله به این مهاجم آنتی ژن، سیستم ایمنی بدن شما را برای محافظت از آنتی بادی فرا می خواند.

آنتی بادی ها کجا تولید می شوند؟

ایمونوگلوبولین ها توسط سلول های B (گلبول های سفید تخصصی) تولید می شوند. هنگامی که یک آنتی ژن با یک سلول B تماس پیدا می کند، باعث تقسیم و شبیه سازی سلول B می شود. این سلول های B کلون شده – یا سلول های پلاسما – میلیون ها آنتی بادی را در جریان خون و سیستم لنفاوی شما آزاد می کنند.

ایمونوگلوبولین ها در نواحی مختلف بدن شما از جمله پوست، ریه ها، اشک، بزاق و حتی شیر مادر قرار دارند. در واقع مقادیر زیادی انتی بادی در آغوز (مایع غلیظی که چند روز پس از زایمان از سینه ها ترشح می شود) وجود دارد. به همین دلیل است که شیردهی می تواند سیستم ایمنی کودک شما را تقویت کند.

آنتی بادی های مونوکلونال

ایمونوگلوبولین های مونوکلونال در آزمایشگاه ایجاد می شوند. آنها از توانایی طبیعی سیستم ایمنی بدن شما برای مبارزه با عوامل بیماری زا تقلید می کنند. استفاده از انتی بادی های مونوکلونال برای مبارزه با عفونت ها نوعی ایمونوتراپی است.

۵ نوع ایمونوگلوبولین و عملکرد آنها

ایمونوگلوبولین ها بر اساس محل قرارگیریشان به پنج دسته تقسیم می شوند. هر یک با یک حرف مشخص شده است که به اختصار اصطلاح “ایمونوگلوبولین” (Ig) پیوست شده است:

IgA : که در بزاق، اشک، مخاط، شیر مادر و مایع روده یافت می شود، IgA را در برابر پاتوژن های بلعیده شده و استنشاقی محافظت می کند.

IgD : این انتی بادی در سطح سلول های B شما یافت می شود. اگرچه عملکرد دقیق آن نامشخص است، کارشناسان فکر می کنند که IgD از بلوغ و فعال شدن سلول های B پشتیبانی می کند.

IgE : که عمدتاً در پوست، ریه ها و غشاهای مخاطی شما یافت می شود، آنتی بادی های IgE باعث می شوند ماست سل ها (نوعی گلبول سفید خون) هیستامین و سایر مواد شیمیایی را در جریان خون آزاد کنند. آنتی بادی های IgE می توانند باعث واکنش های آلرژیک شوند.

IgG : این رایج ترین انتی بادی است که تقریباً ۷۰ تا ۷۵ درصد از کل ایمونوگلوبولین های بدن شما را تشکیل می دهد. این عمدتا در خون و مایعات بافتی یافت می شود. ایمونوگلوبولین های IgG به محافظت از بدن شما در برابر عفونت های ویروسی و باکتریایی کمک می کنند.

IgM : که در خون و سیستم لنفاوی شما یافت می شود، آنتی بادی های IgM به عنوان اولین خط دفاعی در برابر عفونت ها عمل می کنند. آنها همچنین نقش زیادی در تنظیم سیستم ایمنی دارند.

آنتی بادی ها از چه چیزی ساخته شده اند؟

ایمونوگلوبولین ها پروتئین هستند. هر آنتی بادی دارای چهار پلی پپتید (پپتیدهایی است که از دو یا چند اسید آمینه تشکیل شده است)، شامل دو زنجیره سنگین و دو زنجیره سبک.

هر ساختار آنتی بادی از دو زنجیره سنگین و دو زنجیره سبک تشکیل شده است که به هم می پیوندند و یک مولکول Y شکل را تشکیل می دهند. هر نوع آنتی بادی دارای یک توالی اسید آمینه متفاوت در نوک “Y” است، به همین دلیل است که هر آنتی بادی شکل متفاوتی دارد.

آنتی بادی های مونوکلونال چه شرایطی را می توانند درمان کنند؟

هر نوع ایمونوگلوبولین مونوکلونال آنتی ژن خاصی را هدف قرار می دهد. در نتیجه، ایمونوگلوبولین های مونوکلونال می‌توانند تعدادی از بیماری‌ها را درمان کنند، از جمله:

• سرطان
• روماتیسم مفصلی
• بیماری قلبی
• مولتیپل اسکلروزیس (MS)
• کولیت زخمی
• لوپوس
• بیماری کرون
• پسوریازیس
• رد پیوند عضو

آنتی بادی های کووید چیست؟

ایمونوگلوبولین های ویروسی که باعث COVID-19 می شود را می توان در خون افرادی که از عفونت بهبود یافته اند یا کسانی که واکسن COVID-19 دریافت کرده اند یافت می شود. اگر قبلاً COVID-19 داشته اید، دریافت واکسن پاسخ ایمونوگلوبولین بدن شما را افزایش می دهد و محافظت شما را در برابر ویروس بهبود می بخشد.

چگونه می توانم متوجه شوم که انتی بادی کووید دارم؟

می توانید آزمایش ایمونوگلوبولین انجام دهید تا متوجه شوید که آیا آنتی بادی COVID دارید یا خیر. آزمایش های ایمونوگلوبولین در آزمایشگاه ها و برخی داروخانه ها موجود است.

ایمونوگلوبولین های کووید چقدر دوام می آورند؟

تحقیقات هنوز ادامه دارد، اما مطالعات نشان می‌دهد افرادی که مبتلا به کووید-۱۹ هستند حداقل پنج تا شش ماه آنتی‌بادی دارند. یک مطالعه نشان داد افرادی که از COVID-19 بهبود یافته اند دارای سلول های B حافظه هستند که می توانند سال ها در بدن شما باقی بمانند و به طور خاص ویروس را هدف قرار دهند. این بدان معنی است که اگر دوباره در معرض ویروس قرار بگیرید، می توانید به سرعت ایمونوگلوبولین تولید کنید.

آنتی بادی های تیروگلوبولین چیست؟

آنتی بادی های تیروگلوبولین اغلب در افرادی که مشکلات تیروئیدی دارند، مانند پرکاری تیروئید یا کم کاری تیروئید یافت می شود. این ایمونوگلوبولین ها پروتئین های تیروگلوبولین (پیش سازهای هورمون های تیروئید) را هدف قرار می دهند و به طور بالقوه می توانند غده تیروئید را تخریب کنند.

آزمایش انتی بادی آنتی تیروگلوبولین چیست؟

اگر پزشک شما مشکوک به مشکلات تیروئید باشد، ممکن است آزمایش آنتی بادی آنتی تیروگلوبولین را توصیه کند. این آزمایش همچنین برای نظارت بر پیشرفت پس از درمان سرطان تیروئید انجام می شود.

اگر آزمایش آنتی بادی آنتی تیروگلوبولین مثبت باشد چه؟

اگر آنتی بادی های آنتی تیروگلوبولین در خون شما یافت شود، می تواند نشان دهنده مشکلات تیروئید باشد، از جمله:

• پرکاری تیروئید
• کم کاری تیروئید
• بیماری هاشیموتو
• بیماری گریوز
• تیروئیدیت تحت حاد
• لوپوس
• دیابت نوع ۱

اتوآنتی بادی چیست؟

آنتی بادی

انتی بادی های ضد هسته که به نام آنتی بادی های ضد هسته ای (ANAs) نیز شناخته می شوند، پروتئین های طبیعی در هسته سلول را هدف قرار می دهند. اتوانتی بادی ها پروتئین های سالم و طبیعی را خطرناک و ناخواسته اشتباه می گیرند. در نتیجه، بدن شما شروع به حمله به خود می کند. اکثر مردم مقادیر کمی اتوآنتی بادی دارند. با این حال، در مقادیر زیاد، اتوآنتی بادی ها معمولاً یک بیماری خود ایمنی را نشان می دهند.

چگونه می توان های ضد هسته ای را آزمایش کرد؟

آزمایش خون به نام آزمایش انتی بادی ضد هسته ای فلورسنت رایج ترین روش برای آزمایش آنتی بادی های ضد هسته ای است. در طول این آزمایش، پزشک شما آنتی‌بادی‌های برچسب‌دار فلورسنت را زیر میکروسکوپ مشاهده می‌کند تا شدت و الگوی فلورسانس را تعیین کند. این آزمایش معمولا برای رد لوپوس استفاده می شود.

نکات پایانی

آنتی بادی ها راه سیستم ایمنی شما برای محافظت از شما در برابر عفونت ها، آلرژن ها و سموم هستند. بدن شما این پروتئین ها را به طور طبیعی تولید می کند. گاهی اوقات، ایمونوگلوبولین های مونوکلونال آزمایشگاهی برای درمان برخی از مشکلات سلامتی مانند سرطان، بیماری قلبی، آرتریت روماتوئید و غیره استفاده می شود.