بررسی علمی داروی ریلوزول

داروی ریلوزول RILUZOLE (RIL yoo zole) برای درمان نوع خاصی از بیماری عصبی به نام اسکلروز جانبی آمیوتروفیک و بیماران مبتلا به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) استفاده می شود که به عنوان بیماری لو گریگ نیز شناخته می شود.

ریلوزول درمانی برای ALS نیست، اما بقای بیماران را در مراحل اولیه بیماری یا زمان نیاز به تراکئوستومی (لوله تنفسی در گلو) را افزایش داده و پیشرفت اسکلروز جانبی آمیوتروفیک را آهسته می کند. در این مقاله به بررسی کاربرد این دارو و عوارض جانبی آن می پردازیم.

کاربرد داروی ریلوزول

ریلوزول برای درمان اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS؛ بیماری لو گریگ) استفاده می شود. ریلوزول در دسته ای از داروها به نام بنزوتیازول قرار دارد. با تغییر فعالیت برخی از مواد طبیعی در بدن که بر اعصاب و ماهیچه‌ها تأثیر می‌گذارند، عمل می‌کند.

این دارو برای درمان نوع خاصی از بیماری عصبی به نام اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) استفاده می شود. ریلوزول به کاهش سرعت بدتر شدن این بیماری و افزایش طول عمر کمک می کند. ریلوزول درمانی برای ALS نیست، اما پیشرفت بیماری را به تاخیر می اندازد و عمر شما را طولانی می کند.

توجه: این دارو فقط با تجویز پزشک در دسترس است.

ریلوزول یک داروی مسدود کننده گلوتامات است که بیماری نورون حرکتی (MND) را درمان نمی کند اما پیشرفت بیماری را آهسته می کند و میانگین بقا را ۶ تا ۱۹ ماه افزایش می دهد. بهتر است در اسرع وقت پس از تشخیص مصرف شود.

این دارو تنها به دلیل ایمنی و اثربخشی آن در اشکال خاص MND از جمله ALS (شایع ترین شکل MND) و فلج پیشرونده بولبار (PBP) مورد مطالعه قرار گرفته است.

طریقه مصرف ریلوزول

این دارو را به صورت خوراکی با یک لیوان آب مصرف کنید. دستورالعمل های نسخه را دنبال کنید. بهتر است این دارو را با معده خالی، حداقل ۱ ساعت قبل یا ۲ ساعت بعد از غذا مصرف کنید. همراه غذا مصرف نشود. داروی خود را در فواصل منظم مصرف کنید. آن را بیشتر از دستور مصرف نکنید و مصرف را قطع نکنید مگر با نظر پزشک.

نقش ریلوزول در درمان بیماری نورون حرکتی (MND)

بیماری نورون حرکتی یک اصطلاح کلی است که در مورد اختلالات پیشرونده و دژنراتیو موثر بر نورون های حرکتی کاربرد دارد. نورون های حرکتی سیگنال هایی را از مغز به ماهیچه ها منتقل می کنند. در افراد مبتلا به بیماری نورون حرکتی، نورون های حرکتی بدتر می شوند و دیگر نمی توانند این سیگنال ها را حمل کنند.

گلوتامات یک انتقال دهنده عصبی (ماده ای شیمیایی است که می تواند سیگنال را از یک سلول به سلول دیگر منتقل کند) که در محل اتصال سیناپسی جایی که دو نورون به هم می رسند آزاد می شود. این سلول‌های نورون حرکتی را تحریک و تحریک می‌کند و باعث می‌شود که آنها شلیک کنند و سیگنال‌های خود را ارسال کنند.

اگر گلوتامات بیش از حد توسط نورون ارسال کننده سیگنال آزاد شود، می‌تواند نورون دریافت کننده سیگنال را بیش از حد تحریک کند. به این سمیت گلوتامات می گویند. پیشنهاد شده است که تحریک بیش از حد (اکسیتوتوکسیک) نورون ها به دلیل فعالیت سیگنال دهی بیش از حد گلوتامات ممکن است به زوال نورون حرکتی و در نتیجه MND.1,2 کمک کند.

ریلوزول دارویی است که به نظر می‌رسد آزادسازی گلوتامات را از نورون‌ها کاهش می‌دهد، در نتیجه سلول‌های نورون حرکتی را از سمیت تحریک‌پذیری و در نتیجه زوال محافظت می‌کند. ریلوزول همچنین از طریق مکانیسم‌های دیگر بر MND تأثیر می گذارد.

عوارض جانبی ریلوزول

در صورت داشتن علائم واکنش آلرژیک، کمک فوری پزشکی دریافت کنید: کهیر؛ تنفس دشوار؛ تورم صورت، لب ها، زبان یا گلو.

ریلوزول ممکن است عوارض جانبی جدی ایجاد کند. در این صورت، مصرف ریلوزول را متوقف کنید و در صورت داشتن موارد زیر فوراً با پزشک خود تماس بگیرید:

• درد ناگهانی قفسه سینه، خس خس سینه، احساس تنگی نفس
• سرفه خشک یا سرفه همراه با مخاط
• تعداد کم گلبول های سفید – تب، زخم های دهان، زخم های پوستی، گلودرد
• مشکلات کبدی – حالت تهوع، از دست دادن اشتها، درد معده (سمت راست بالا)، خستگی، خارش، ادرار تیره، یرقان (زردی پوست یا چشم)

عوارض جانبی رایج ریلوزول شامل موارد زیر هستند:

• افزایش فشار خون
• بی حسی یا سوزن سوزن شدن در اطراف دهان
• ضعف
• سرگیجه
• درد معده، حالت تهوع
• مشکلات تنفسی

تداخلات دارویی ریلوزول

داروی ریلوزول با داروهای زیر تداخل دارد:

• آلوپورینول
• قرص های ضد بارداری
• سیپروفلوکساسین
• فلووکسامین
• متوکسالن
• متیل دوپا
• مکزیلتین
• سولفاسالازین
• تیابندازول
• مورافنیب

این فهرست ممکن است تمام تداخلات ممکن را توصیف نکند. فهرستی از تمام داروها، گیاهان دارویی، داروهای بدون نسخه یا مکمل های غذایی که استفاده می کنید به پزشک خود بدهید. همچنین اگر سیگار می‌کشید، الکل می‌نوشید، یا از مواد غیرقانونی استفاده می‌کنید، به آنها بگویید. برخی از موارد ممکن است با داروی شما تداخل داشته باشند.

موارد احتیاطی قبل از مصرف ریلوزول

قبل از مصرف ریلوزول، اگر به آن حساسیت دارید، به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید. یا اگر آلرژی دیگری دارید. این محصول ممکن است حاوی مواد غیر فعالی باشد که می تواند باعث واکنش های آلرژیک یا مشکلات دیگر شود. برای جزئیات بیشتر با متخصصین مجله سلامت داروخانه آنلاین صحبت کنید.

قبل از استفاده از این دارو، سابقه پزشکی خود را به پزشک یا داروساز خود بگویید، به خصوص در موارد ابتلا به بیماری کبد.

این دارو ممکن است باعث سرگیجه یا خواب آلودگی شما شود. مصرف همرمان الکل یا ماری جوانا (حشیش) با این دارو می تواند باعث سرگیجه یا خواب آلودگی شما شود. رانندگی نکنید، از ماشین آلات استفاده نکنید یا کاری را که نیاز به هوشیاری دارد انجام ندهید تا زمانی که بتوانید آن را با خیال راحت انجام دهید. مصرف مشروبات الکلی را محدود کنید. اگر از ماری جوانا (حشیش) استفاده می کنید، با پزشک خود صحبت کنید.

نوع شربت این دارو شاید حاوی شکر و/یا آسپارتام باشد. در صورت ابتلا به دیابت، فنیل کتونوری (PKU) یا هر بیماری دیگری که نیاز به محدود کردن یا اجتناب از مصرف این مواد در رژیم غذایی خود دارید، احتیاط کنید. در مورد استفاده ایمن از این محصول از پزشک یا داروساز خود سوال کنید.

قبل از انجام عمل جراحی، در مورد تمام محصولاتی که استفاده می کنید (از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) به پزشک یا دندانپزشک خود اطلاع دهید.

نکات پایانی

ترجیحآ این دارو دور از دسترس کودکان نگهداری شود. در دمای اتاق بین ۱۵ تا ۳۰ درجه سانتیگراد (۵۹ تا ۸۶ درجه فارنهایت) نگهداری شود. هر داروی استفاده نشده را بعد از تاریخ انقضا دور بیندازید.