بیماری اوریون چیست؟ عوارض و روش درمان آن

بیماری اوریون یک عفونت ویروسی مسری است که در درجه اول غدد بزاقی را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث تورم آنها می شود. در حالی که زمانی این یک بیماری رایج در دوران کودکی بود، برنامه های گسترده واکسیناسیون به طور قابل توجهی بروز آن را کاهش داده است.

با این حال، شیوع بیماری هنوز هم می تواند رخ دهد و درک بیماری، عوارض آن و روش های درمانی موجود ضروری است. در این مقاله، بیماری اوریون، عوارض آن و گزینه های درمانی موجود را بررسی خواهیم کرد.

آشنایی با بیماری اوریون

بیماری اوریون توسط ویروس اوریون ایجاد می شود که از طریق قطرات تنفسی یا تماس مستقیم با بزاق آلوده از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. این ویروس در درجه اول غدد بزاقی را هدف قرار می دهد و باعث تورم و دردناک شدن آنها می شود. اوریون می تواند هم کودکان و هم بزرگسالان را مبتلا کند، اما بیشتر در کودکان ۲ تا ۱۲ ساله که واکسینه نشده اند دیده می شود.

علائم و نشانه های اوریون

قابل تشخیص ترین علامت بیماری اوریون تورم یک یا هر دو غدد بناگوشی است که در دو طرف صورت، درست زیر گوش ها قرار دارند. سایر علائم رایج عبارتند از:

• تب
• سردرد
• دردهای عضلانی
• خستگی
• از دست دادن اشتها
• بلع دردناک
• تورم غدد دیگر، مانند بیضه ها (اورکیت) در مردان یا تخمدان ها (اوفوریت) در زنان.

عوارض اوریون

در حالی که بیشتر موارد بیماری اوریون بدون عارضه برطرف می شود، برخی از افراد ممکن است پیامدهای شدیدتری را تجربه کنند. عوارض می تواند شامل موارد زیر باشد:

اورکیت: در مردانی که به سن بلوغ رسیده اند، اوریون می تواند باعث التهاب بیضه ها (اورکیت) شود. این وضعیت می تواند منجر به درد بیضه، تورم و در موارد نادر ناباروری شود.

اوفوریت: در زنان، اوریون می تواند باعث التهاب تخمدان ها (اوفوریت) شود که ممکن است منجر به درد شکم و در موارد نادر، مشکلات باروری شود.

مننژیت: اوریون می تواند منجر به التهاب غشاهای اطراف مغز و نخاع (مننژیت) شود. علائم می تواند شامل سردرد شدید، سفتی گردن و حساسیت به نور باشد.

آنسفالیت: در موارد نادر، اوریون می تواند باعث التهاب مغز (آنسفالیت) شود که منجر به علائم عصبی مانند گیجی، تشنج و حتی کما شود.

پانکراتیت: التهاب پانکراس (پانکراتیت) یک عارضه نادر اما جدی اوریون است که باعث درد شدید شکم و مشکلات گوارشی می شود.

درمان بیماری اوریون

در حال حاضر، درمان ضد ویروسی خاصی برای بیماری اوریون وجود ندارد. تمرکز بر مدیریت علائم و پیشگیری از عوارض است. اقدامات زیر به طور معمول توصیه می شود:

استراحت و مصرف مایعات: استراحت زیاد و هیدراته ماندن برای حمایت از پاسخ ایمنی بدن و کاهش ناراحتی ضروری است.

تسکین درد: مسکن های بدون نسخه مانند استامینوفن یا ایبوپروفن می توانند به کاهش تب، سردرد و دردهای عضلانی کمک کنند. آسپرین نباید به کودکان یا نوجوانان به دلیل خطر ابتلا به سندرم ری داده شود.

کمپرس گرم یا سرد: استفاده از کمپرس گرم یا سرد روی نواحی متورم می تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند.

ایزوله سازی: افراد مبتلا باید از دیگران جدا شوند، به ویژه افراد واکسینه نشده که در معرض خطر بالای ابتلا به ویروس هستند. این به جلوگیری از گسترش بیشتر اوریون کمک می کند.

پیشگیری از اوریون

واکسیناسیون موثرترین راه برای پیشگیری از بیماری اوریون است. واکسن سرخک – اوریون – سرخجه (MMR) به طور معمول به عنوان بخشی از برنامه ایمن سازی توصیه شده برای کودکان تجویز می شود. محافظت طولانی مدت در برابر اوریون ایجاد می کند و خطر عوارض را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.

واکسن MMR به طور معمول در دو دوز تزریق می شود که دوز اول در ۱۲ تا ۱۵ ماهگی و دوز دوم در ۴ تا ۶ سالگی است. واکسیناسیون نه تنها از افراد در برابر اوریون محافظت می کند، بلکه به ایمنی جمعی نیز کمک می کند و شیوع کلی بیماری اوریون را در جامعه کاهش می دهد.

دوره انتقال و نهفتگی

بیماری اوریون بسیار مسری است و از طریق قطرات تنفسی یا تماس مستقیم با بزاق آلوده از فردی به فرد دیگر سرایت می کند. هنگامی که یک فرد مبتلا سرفه، عطسه، صحبت کردن یا استفاده از وسایلی مانند ظروف یا فنجان را به اشتراک می گذارد، ویروس می تواند به دیگران منتقل شود. این ویروس همچنین می تواند برای مدت کوتاهی روی سطوح زنده بماند و امکان انتقال غیرمستقیم را فراهم کند.

پس از قرار گرفتن در معرض ویروس اوریون، یک دوره حدود ۱۶ تا ۱۸ روز وجود دارد، اگرچه می تواند بین ۱۲ تا ۲۵ روز باشد. در طی این مدت، فرد مبتلا ممکن است هیچ علامتی نشان ندهد اما همچنان می تواند ویروس را به دیگران منتقل کند.

افراد در معرض خطر اوریون

بیماری اوریون می تواند افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد، اما بیشتر در کودکان ۲ تا ۱۲ ساله که واکسینه نشده اند یا هر دو دوز واکسن MMR را دریافت نکرده اند، شایع است. شیوع بیماری می تواند در محیط های نزدیک مانند مدارس، دانشگاه ها و جوامع مسکونی رخ دهد.

واکسن اوریون

واکسن سرخک – اوریون – سرخجه (MMR) در پیشگیری از اوریون بسیار موثر است. این یک واکسن ترکیبی است که از سه عفونت ویروسی محافظت می کند: سرخک، اوریون و سرخجه. این واکسن حاوی اشکال ضعیف یا غیرفعال ویروس ها است که سیستم ایمنی را برای تولید آنتی بادی های محافظ تحریک می کند.

واکسن MMR معمولاً در دو دوز تجویز می شود. دوز اول معمولاً در سن ۱۲ تا ۱۵ ماهگی و دوز دوم در ۴ تا ۶ سالگی تجویز می شود. پوشش بالای واکسیناسیون به ایجاد ایمنی جمعی، کاهش انتشار ویروس و محافظت از افرادی که نمی توانند واکسینه شوند، مانند نوزادان و افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف، کمک می کند.

شایان ذکر است که در حالی که واکسن MMR بسیار موثر است، هیچ واکسنی ۱۰۰٪ محافظت نمی کند. با این حال، افرادی که واکسن را دریافت کرده اند و هنوز به بیماری اوریون مبتلا می شوند، اغلب علائم خفیف تری را در مقایسه با افرادی که واکسینه نشده اند، تجربه می کنند.

تشخیص بیماری اوریون

اوریون بر اساس علائم بالینی، مانند تورم مشخصه غدد و سایر علائم مرتبط مانند تب، سردرد و دردهای عضلانی تشخیص داده می شود. در برخی موارد، آزمایش‌های آزمایشگاهی ممکن است برای تأیید تشخیص با تشخیص وجود آنتی‌بادی‌های خاص اوریون یا خود ویروس در نمونه‌های بزاق یا ادرار انجام شود.

اقدامات احتیاطی و اقدامات کنترلی

برای جلوگیری از انتشار اوریون، رعایت بهداشت و اقدامات پیشگیرانه، به ویژه در زمان شیوع بیماری مهم است. این اقدامات عبارتند از:

واکسیناسیون: اطمینان از اینکه افراد دوزهای توصیه شده واکسن MMR را دریافت می کنند.

قرنطینه: افراد آلوده باید خود را از دیگران جدا کنند، به خصوص در محیط های پرخطر مانند مدارس یا مراکز بهداشتی تا زمانی که دیگر مسری نباشند.

پوشاندن سرفه و عطسه: استفاده از دستمال کاغذی یا خمیده آرنج برای پوشاندن سرفه و عطسه می تواند به جلوگیری از انتشار قطرات تنفسی کمک کند.

بهداشت دست ها: شستن مکرر دست ها با آب و صابون یا استفاده از ضدعفونی کننده های الکلی می تواند به کاهش انتقال ویروس کمک کند.

اجتناب از به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی: افراد مبتلا به اوریون برای جلوگیری از انتشار ویروس باید از اشتراک وسایلی مانند ظروف، فنجان یا حوله خودداری کنند.

تمیز کردن محیط: تمیز کردن و ضدعفونی منظم سطوح و اشیایی که ممکن است آلوده به ویروس باشند می تواند به کاهش بقا و انتقال آن کمک کند.

نکات پایانی

اوریون یک عفونت ویروسی مسری است که در درجه اول غدد بزاقی را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث تورم دردناک می شود. در حالی که اکثر موارد بدون عارضه برطرف می‌شوند، اوریون می‌تواند منجر به پیامدهای شدیدتری مانند اورکیت، اوفوریت، مننژیت، آنسفالیت و پانکراتیت شود.

درمان بر مدیریت علائم و پیشگیری از عوارض از طریق استراحت، هیدراتاسیون، تسکین درد و قرنطینه متمرکز است. واکسیناسیون با واکسن MMR موثرترین راه برای پیشگیری از اوریون و عوارض احتمالی آن است.

مجله سلامت داروخانه آنلاین معتقد است که با اطمینان از پوشش گسترده واکسیناسیون و رعایت بهداشت خوب، می توانیم تأثیر اوریون را به حداقل برسانیم و از سلامت عمومی محافظت کنیم.