این انتخابات هیچ برنده ای نداشت
نه از الان که از همان وقت که مردم گفتند: اصلاح طلب، اصولگرا، دیگه تموم ماجرا، گفتیم که این حرف ها را باید جدی گرفت. دوست روزنامه نگار من می گفت این حرف ها متعلق به عده ای قلیل است که معلوم نیست از کجا تغذیه می شوند. گفتم شعار همین عده قلیل را هم باید جدی گرفت. طبق معمول جدی نگرفتیم. حالا هم می شود جدی نگرفت و چنان که عده ای مشارکت هشت درصدی را حماسه خواندند بازهم شعار داد و به همین شعارها هم دل خوش کرد. من با شعار هیچ مشکلی ندارم، در همه جای دنیا شعار می دهند و اغراق می کنند و مردم را بابت حضور سیاسی و اجتماعی شان ولو اندک و کم رمق تشویق می کنند. جای تشویق هم دارد. علی رغم این همه تهدید و تحدید و تحریم و تورمی که صدای شکستن استخوان ها از آن به گوش می رسد این مقدار حضور هم مایه شگفتی است اما تا کی و کجا؟ خودمان را گول نزنیم. از آخرین حضور پُرشور مردم در پای صندوق های رای زمان زیادی نگذشته است.
همین هفت هشت سال پیش بود که واپسین انتخابات پُرشور به معنای حقیقی کلمه را تجربه کردیم. انتخاباتی که هم موقع برگزاری اش می فهمیدی دارد اتفاق بزرگی رخ می دهد و هم فردای آن شور و هیجان را احساس می ک..