شتاب چالشها با تأخیر در احیای برجام
کسانی که با اقتضائات روابط بینالملل آشنا هستند، بهخوبی بر این واقعیت غیرقابلانکار واقفاند که اصل تعیینکننده در مناسبات جهانی، نه بر اساس حقوق بینالملل و چارچوبهای موجود در آن بلکه متأثر از پارامتری به نام «قدرت سیاسی» است که میتواند بهعنوان یگانه عامل در تعیین حدود و ثغور روابط جهانی عمل کند.
از این جهت برجام با وجود آنکه توافقنامهای ذیل یک چارچوب حقوقی برای تعریف تعهدات طرفین در حوزه پرونده فعالیتهای هستهای ایران بود ولی به دلیل موفقیت تهران در تقابل دیپلماتیک با شش ابرقدرت جهانی در قالب اعضای ۱+۵ باید آن را دستاورد بیبدیلی در تاریخ دیپلماسی ایران دانست که مؤلفه قدرتزایی را برای جمهوری اسلامی و به نام دولت حسن روحانی رقم زد. در چنین فضایی مخالفان و منتقدان توافق هستهای که اکنون بهواسطه اجرای پروژه یکدستسازی قدرت ارکان مدیریت کلان کشور را به دست گرفتهاند، از همان ابتدا از برجام توقعات فزایندهای را در جامعه به وجود آوردند که نهایتا سبب تأخیر و انسداد، هم در ماههای پایانی دولت دوازدهم و هم در هفتههای اخیر در وین شده است.
تیم مذاکرهکننده اکنون تمام توان دیپلماتیک..