آوارگی اقلیمی
استان تهران، با جمعیتی بالغ بر ۱۳.۵ میلیون نفر، بزرگترین استان ایران است و ۳۰ درصد صنایع، ۳۶ درصد از کارخانجات بزرگ، ۴۰ درصد بازار مصرف کل کشور، ۴۰ درصد صنایع غذایی، ۲۰ درصد جمعیت کشور را در خود جای داده است. مرکز آمار ایران روز اول خرداد ۱۴۰۱، اعلام کرد که تهران با ٩ میلیون نفر، مشهد با ۳.۶ میلیون نفر و اصفهان با ۲.۲ میلیون نفر پرجمعیتترین شهرستانهای ایران در سال ١٤٠٠ به شمار میروند. برآورد میشود که جمعیت حاشیهنشین در این سه شهر بهترتیب دو میلیون، ۵۰۰ هزار و ۳۰۰ هزار نفر باشد. از سوی دیگر سازمان مدیریت و برنامهریزی استان تهران در مهر ۱۴۰۰ اعلام کرد که ۳۱ درصد مردم تهران در سکونتگاههای غیررسمی، مناطق حاشیهای شهرها و بافتهای «ناکارآمد» زندگی میکنند. به عبارتی دیگر بیش از چهار میلیون نفر از مردم استان تهران در بافت حاشیهنشین، ناپایدار و ناکارآمد زندگی میکنند.
حاشیهنشینی با فقر همراه است. علت اصلی مهاجرت، خشکسالی، نبود آب و از بین رفتن فرصت کار در روستاها و جابهجایی نیروی کار مناطق روستایی است که با کاهش سطح زندگی و رفاه این گروه در زادگاه خود انگیزهای قوی برای مهاجرت پد..