شیوه‌نامه ادبیات آئینی
سیدعلی شجاعی، آقازاده است اما نه از جنس آقازاده‌های مرسوم. چرا که اولا آقازادگی در حوزه فرهنگ، نان و نوایی ندارد و ثانیا به اتکای همت و آموخته‌های خود به آقایی رسیده است. علی آقا را از سال‌های نوجوانی می‌شناسم؛ به‌واسطه دوستی و رفت و آمد با پدر نازنینش آقا سید مهدی شجاعی. علی آقا چند ویژگی بارز دارد: مثل پدر دلداده اهل بیت (ع)، ممحض در ادبیات، کم‌گو و پُرکار و مصداق این کلام شیخ اجل: دانا چون طبله عطار است، خاموش و هنرنمای و نادان خود طبل غازی، بلند آواز و میان تهی. و البته دو صفت برجسته دیگر که قاعدتا همزاد یکدیگرند: ادب و فروتنی. در داستان کوتاه، ادبیات کودکان، ادبیات آیینی، تدریس و مدیریت فرهنگی، دستی دارد و چند اثر از او منتشر شده که بعضی از آنها، به چاپ‌های بالا و ترجمه به زبان‌های دیگر رسیده است.
ادبیات و هنرآیینی در شیعه پیشینه دارد. دعبل و فرزدق را می‌توان از پیشگامان آن دانست. این‌گونه به‌ویژه در سال‌های پس از انقلاب، با میانداری سید مهدی شجاعی و همت دیگران رشد و نمو کرده است و مکتبی جوان را پدید آورده: مضامین قدسی را به فرم و قالب هنر در آوردن.
این رساله کم حجم، که در قالب ..