امام حسن بن علی بن ابی طالب(ع) چهارمین شخصیت آل عبا، دومین ، از طایفه خوش نام و اصیل ” بنی هاشم ” می باشد که در پانزدهم ماه مبارک رمضان سال دوم و به روایتی صحیح تر، سال سوم هجری قمری در حیات جدش پیامبراکرم(ص) در مدینه منوره دیده به جهان گشود. در این شب هیاهویی در آسمان ها و زمین ، و مدینة الرسول بوجود آمده بود.
این شور و شوق به آن شبی باز می گردد که ستاره ها در آسمان مدینه برای سرک کشیدن و دیدن دیدگان تازه گشوده نوزاد نیمه ماه رمضان ، همه وبیش از هر شب به آسمان آمده وتنها برای شوق دیدار این نوزاد وکودک آفتاب ، سو سو می زدند. تولد این نوزاد ، که نخستین فرشته زمینی خاندانی آسمانی، در زمین بود که پروردگار در باره آنان در کتاب فرو فرستاده اش ( قرآن) خود فرموده است که : إنً الله یرید أن یذهب عنکم الرًجس ویطهًرکم تطهیرا ، هیاهویی در مدینة الرسول بپاکرده بود.
در تمام خانه ها و محله های دور و نزدیک شهر، از “قبا” گرفته تا “عوالی “و “عصبه “تا “مهزور” و وادی ” مذینیب” تا ” وادی رانوناء ” ، در خانه های مهاجرین و انصار مدینه ، از بنی حارثه وبنی معاویه وبنی عمرو بن عوف وبنی بیاضه وبنی ساعده وبنی س..