نقش اینامرینون در بهبود نارسایی قلبی

تاریخ آخرین آپدیت j F Y

اینامرینون که به نام آمرینون نیز شناخته می شود، دارویی است که از طریق اثرات مثبت اینوتروپیک و گشادکننده عروق، برون ده قلبی را افزایش می دهد. این دارو برای مدیریت کوتاه مدت نارسایی احتقانی قلب، تسکین علائم CHF مانند خستگی، ضعف، ادم، تنگی نفس، ارتوپنه و تنگی نفس حمله‌ای شبانه تجویز می‌شود.

شما می توانید جهت خرید مکمل سیستم تنفسی به صورت آنلاین از طریق وب سایت داروخانه آنلاین اقدام نمایید.

اینامرینون چیست؟

اینامرینون دارویی است که در مدیریت کوتاه مدت و درمان نارسایی احتقانی قلب استفاده می شود. این یک مهارکننده فسفودی استراز III است که اینوتروپی قلب را افزایش می دهد. این دارو برای مدیریت کوتاه مدت برای تسکین علائم CHF مانند خستگی، ضعف، ادم، تنگی نفس، ارتوپنه و تنگی نفس حمله‌ای شبانه تجویز می‌شود. این فعالیت نشانه ها، عملکرد و موارد منع مصرف این دارو را به عنوان یک عامل ارزشمند در مدیریت نارسایی احتقانی حاد قلب بیان می کند.

اینامرینون یک مهارکننده مصنوعی بی پیریدین فسفودی استراز با خواص اینوتروپیک و گشادکننده عروق است. اینامرینون فسفودی استراز نوع III را که در بافت‌های قلب و عروق فراوان است، مهار می‌کند و در نتیجه از تخریب آدنوزین مونوفسفات حلقوی (cAMP) و افزایش غلظت درون سلولی این پیام‌رسان ثانویه جلوگیری می‌کند. سطوح بالای cAMP نیروی انقباضی عضله قلب را افزایش می دهد و اثرات اینوتروپیک مثبت ایجاد می کند. اینامرینون باعث شل شدن عضلات صاف می شود و در نتیجه باعث اتساع عروق محیطی (کاهش پس بار) و کاهش مقاومت عروق ریوی (کاهش پیش بار) می شود.

مکانیسم عمل اینامرینون یا آمرینون

اینامرینون یک مهارکننده فسفودی استراز III (PDE3) است. داروهای غیر گشادکننده مانند اینامرینون و میلرینون با تحریک انقباض میوکارد و کاهش بار پس از اتساع عروق سیستمیک (کاهش مقاومت عروقی سیستمیک) حجم ضربه و برون ده قلبی را افزایش می‌دهند. مهار فعالیت طبیعی فسفودی استراز-III، هیدرولیز آدنوزین مونوفسفات حلقوی (cAMP) را کاهش می‌دهد و متعاقباً غلظت درون سلولی آن را افزایش می‌دهد.

مکانیسم هایی که توسط آن افزایش دسترسی زیستی آدنوزین مونوفسفات حلقوی باعث افزایش برون ده قلبی می شود هنوز به طور کامل مشخص نشده است. افزایش غلظت آدنوزین مونوفسفات حلقوی ممکن است مسیر آدنوزین مونوفسفات حلقوی/پروتئین کیناز A/کلسیم را در میوسیت های قلبی تنظیم کند.

فعالیت بالا در این مسیر بر روی کانال های سلولی خاص عمل می کند و چرخه کلسیم را افزایش می دهد. این باعث هجوم کلسیم به میوسیت قلب می شود و پتانسیل عمل عضله قلب را افزایش می دهد. در نهایت، این باعث افزایش انقباض قلب می شود. در سراسر شبکه عروقی، افزایش با واسطه اینامرینون در فراهمی زیستی آدنوزین مونوفسفات حلقوی اثر معکوس بر مکانیسم های عمل در میوکارد دارد.

در واقع، افزایش آدنوزین فسفات حلقوی در عضله صاف عروق باعث کاهش غلظت کلسیم درون سلولی می شود و متعاقباً عضله صاف عروق را شل می کند. این گشاد شدن عروق سیستمیک، مقاومت کلی عروق محیطی و ریوی را کاهش می‌دهد و پیش‌بار و پس‌بار را کاهش می‌دهد.

سهولت نسبی جریان خون در اطراف شبکه عروقی همراه با ضربان قلب قوی تر، حجم ضربه و برون ده قلبی را افزایش می دهد. این اثرات گشادکننده عروق و اینوتروپیک مثبت برای معکوس کردن علائم بالقوه کشنده نارسایی قلبی مرکزی هستند. با این حال، درمان مزمن با مهارکننده‌های PDE3 نارسایی قلبی را بدتر می‌کند و باید از آن اجتناب کرد.

فارماکوکینتیک اینامرینون

رفتار فارماکوکینتیک زیر را پس از ۱ تا ۲ دقیقه از دوز بولوس داخل وریدی در محدوده ۰٫۶۸ تا ۱٫۲ mg/kg نشان می‌دهد.

جذب: شروع اثر سریع است (در عرض ۵ دقیقه) و حداکثر اثر در ۱۰ دقیقه مشاهده می شود.

توزیع: اینامریونون دارای حداقل اتصال به پروتئین پلاسما است که از ۲۶٪ تا ۴۰٪ متغیر است. حجم توزیع ۱٫۲ لیتر بر کیلوگرم است.

متابولیسم: اینامرینون از طریق کونژوگه متابولیزه می شود. متابولیت ها N-گلیکولات، N-استات، O-glucuronide و N-glucuronide (از نظر دارویی غیر فعال) هستند.

موارد احتیاطی

بیمار مبتلا به نارسایی کبدی: هیچ دستورالعمل تنظیم دوز در برچسب سازنده برای بیماران مبتلا به نارسایی کبدی وجود ندارد. با این حال، تا به امروز، سمیت کبدی به ندرت در محیط های بالینی پس از تجویز داخل وریدی مشاهده شده است. اگر واکنش حساسیت حاد در بیماران مبتلا به نارسایی کبدی رخ دهد، درمان باید به سرعت قطع شود.

بیمار مبتلا به نارسایی کلیوی: هیچ دستورالعمل تنظیم دوز در برچسب سازنده برای بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی وجود ندارد. با این حال، در بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب و عملکرد کلیوی به خطر افتاده، سطح پلاسمایی دارو ممکن است افزایش یابد و ممکن است لازم باشد سطح دارو در پلاسما در این بیماران نظارت شود.

ملاحظات بارداری: Inamrinone یک داروی سابق FDA در دسته C بارداری است. ایمنی و اثربخشی اینامرینون به اندازه کافی و سیستماتیک در زنان باردار مطالعه نشده است. بنابراین، استفاده از اینامرینون در دوران بارداری تنها باید پس از فواید احتمالی نسبت به خطر برای جنین در نظر گرفته شود. همچنین توصیه می شود که اگر تجویز اینامرینون در دوران بارداری ضروری است، مصرف آن باید به شدت در صورتی باشد که فواید آن بیشتر از خطرات باشد.

ملاحظات شیردهی: هنگام تجویز اینامرینون به زنان شیرده، کاتیون باید مصرف شود، زیرا مشخص نیست که آیا دارو در شیر دفع می شود یا خیر.

بیماران اطفال: ایمنی و اثربخشی اینامرینون برای استفاده در بیماران اطفال ثابت نشده است.

بیماران سالمند: ایمنی و اثربخشی به طور سیستماتیک توسط سازنده در بیماران سالمند مطالعه نشده است. با این حال، بر اساس کارآزمایی بالینی گزارش شده، اینامرینون ممکن است در بیماران سالمند مبتلا به نارسایی احتقانی قلب برای بهبود همودینامیک استفاده شود.

عوارض جانبی اینامرینون

استفاده از اینامرینون با عوارض جانبی قابل توجهی همراه است. با این حال، زمانی که دیگوکسین، دیورتیک‌ها و گشادکننده‌های عروقی نتوانند برون ده قلبی را بهبود بخشند، اینامرینون برای درمان کوتاه‌مدت ارزشمند است. بنابراین، نظارت بر اثرات نامطلوب اینامرینون و هرگونه ناهنجاری در فشار خون، ضربان قلب، نوار قلب، الکترولیت‌ها، عملکرد کلیه و عملکرد کبد برای تیم مراقبت‌های بهداشتی ضروری است.

اگر تعداد پلاکت‌ها به کمتر از ۱۵۰۰۰۰ سلول در میلی‌متر مکعب کاهش یابد، پزشکان باید حتی بیشتر مراقب باشند. کارکنان پرستاری باید از استفاده کوتاه مدت از اینامرینون با نظارت دقیق بر روی عوارض جانبی برای بهبود نتایج بیمار اطمینان حاصل کنند. داروسازان باید تطابق دارویی را انجام دهند و در صورت وجود تداخل دارویی به تجویزکننده اطلاع دهند. مراقبت های ویژه و مشاوره قلب و عروق برای نارسایی قلبی مقاوم به درمان یا شوک کاردیوژنیک مورد نیاز است.

یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز نشان داد که داروسازان مراقبت‌های ویژه، به عنوان بخشی از مراقبت‌های بین‌حرفه‌ای تیم ICU، با کاهش احتمال مرگ و میر و کاهش طول مدت اقامت در ICU مرتبط هستند. علاوه بر این، به دلیل پیچیدگی مدیریت نارسایی قلبی و هماهنگی سایر خدمات بهداشتی و اجتماعی مورد نیاز، مراقبت‌های پیشرفته نارسایی قلبی در صورتی بهینه است که توسط تیم‌های بین‌ حرفه‌ای شامل متخصصان قلب، پرستاران و داروسازان متخصص در نارسایی قلبی، مددکاران اجتماعی، مراقبت‌های اولیه ارائه شود.

در نتیجه، درمان با اینامرینون نیاز به یک رویکرد تیمی بین حرفه‌ای، از جمله متخصصان قلب، پزشکان، پرستاران متخصص آموزش دیده، و داروسازانی دارد که در رشته‌های مختلف برای دستیابی به نتایج مطلوب بیمار همکاری می‌کنند.

سایر ملاحظات

هیچ نشانه یا فایده شناخته شده ای از مصرف طولانی مدت اینامرینون در مدیریت ایمن و مؤثر نارسایی احتقانی قلب وجود ندارد.درباره تأثیر آمرینون در مقایسه با مراقبت‌های قلبی استاندارد با دوبوتامین بر بیماران مبتلا به شوک قلبی (CS) یا سندرم برون ده قلبی پایین (LCOS) عدم قطعیت وجود دارد.

در حالی که سازمان غذا و دارو (FDA) در ایالات متحده اذعان می کند که اینامرینون پتانسیل ایجاد عوارض جانبی شدید را دارد، استفاده از آن را در شرایط خاص و محدود نشان داده است – تصریح می کند که نشانه های تجویز کوتاه مدت اینامرینون تنها در صورتی است که عملکرد میوکارد بیمار بالغ (یعنی برون ده قلبی) در پاسخ به دوزهای دیگوکسین، دیورتیک ها و وازودیلاتورها به اندازه کافی بهبود نیافته است.

مجله سلامت داروخانه آنلاین مطالعه مطلب زیر را به شما پیشنهاد می دهد :

• چرا باید اسکن هسته ای قلب انجام دهیم؟

لطفا امتیاز خود را به این مقاله ثبت نمایید[کل: ۰ میانگین: ۰]