همه چیز درباره بیماری فراموشی/ منشأ آلزایمر در مغز انسان کشف شد

بیماری آلزایمر یکی از شایع‌ترین بیماری‌های زوال عصبی مغز انسان است. دانشمندان به تازگی سازوکار این بیماری را کشف کرده‌اند.

یکی از بیماری‌های بسیار شایع به خصوص در میان افراد مسن، آلزایمر است. تحقیقات اخیر دانشمندان مسیری نوین را در فرایند تشخیص این بیماری باز کرده است. محققان در حالی که مشغول مطالعه پریون‌ها(نوعی پروتئین که می‌تواند به طرق مختلفی تا بخورد و باعث بیماری‌های صعب‌العلاج و کُشنده شود) بودند، موفق شدند ویژگی‌های سطحی پریون‌های انسانی را که مسئول تکثیر سلول‌ها در مغز است شناسایی کنند.

محققان دانشگاه کیس وسترن رزرو با مطالعه پریون‌ها برای اولین بار ویژگی‌هایی در سلول‌های مغز یافتند که می‌تواند به حل یک راز بزرگ پزشکی کمک کند. هدف نهایی این تحقیق، کمک به طراحی یک راهبرد برای جلوگیری از بیماری پریونی در انسان و در نهایت تبدیل این رویکرد جدید به روشی برای مقابله با آلزایمر و سایر بیماری‌های تخریب‌گر سیستم عصبی مغز است.

آلزایمر بیماری مرگباری که منشأ آن تاکنون به درستی مشخص نشده بود دانشمندان هنوز علت دقیق بیماری آلزایمر را کشف نکرده‌اند اما تا حد زیادی اتفاق نظر می‌رود که مسائل مرتبط با پروتئین در ظهور و پیشرفت آن نقش داشته باشد. تنها در ایالات متحده بیش از ۶ میلیون نفر از آلزایمر رنج می‌برند و انجمن آلزایمر تخمین می‌زند که هزینه مراقبت از آنها در سال جاری ۳۵۵ میلیارد دلار باشد.

تحقیقات اخیر در آزمایشگاه گروه آسیب‌شناسی و مرکز پروتئومیک و بیوانفورماتیک دانشکده پزشکی دانشگاه کیس وسترن رزرو و مرکز بیوشیمی علوم سنکروترون نیویورک انجام شده است. جیری سافار(Jiri Safar)، استاد آسیب‌شناسی، عصب شناسی و علوم اعصاب در دانشکده پزشکی کیس وسترن رزرو وظیفه هدایت این پروژه را برعهده داشت.

پریون‌ برای اولین بار در اواخر دهه ۸۰ به عنوان یک عامل بیولوژیکی حاوی پروتئین که می‌تواند خود را در سلول‌های زنده بدون اسید نوکلئیک تکثیر کند کشف شد. تأثیر بهداشت عمومی بیماری‌های پریونی انسان(و همچنین انتقال از حیوانات همچون جنون گاوی) به طور چشمگیری شناخت مفهوم علمی جدید پروتئین خودتکرار را تسریع کرد.

پریون‌های انسانی می‌توانند به پروتئین‌های طبیعی همسایه در مغز متصل شده و باعث ایجاد حفره‌های میکروسکوپی شوند. آنها در اصل، مغز را به ساختارهای اسفنج‌مانند تبدیل می‌کنند که همین مسئله منجر به زوال عقل و مرگ می‌شود. این اکتشافات منجر به بحث علمی مداوم در مورد این مسئله شده است که آیا سازوکارهای شبه پریونی ممکن است در پیدایش و گسترش سایر اختلالات زوال عصبی در انسان نیز نقش داشته باشند یا خیر.