از جهانهای موازی: روزنامهنگاری تاریخمند، روزنامهنگاری تاریخگریز
۱) این هفته «همنشین سرطانی»ام با هفت دوره شیمیدرمانی سنگین کمی کنار نشسته است تا دو سه هفته دیگر در مواجهه با جراحان چیرهدست تعیین تکلیف نهایی کند. فرصت این روزها برایم مغتنم است در خواندن و نوشتن اگرچه رنج ابتلای برادر مهربان و معلولم به کرونای حاد و دغدغه مسائل نگرانکننده میهن و مردم و نخبگانش دامنه ذهنی این توانستن را محدود میکند. ضرورت آمادگی برای عمل سخت و پایین آمدن ایمنی در وضعیت جدید کرونایی مرا خانهنشین کرده است، اما برای اینکه «احساس» هم هوایی بخورد، جمعه پیش باز به دیدار دکتر شفیعی کدکنی شتافتم تا درسی از وجود انباشته از دانش و تجربه دست اولش بیاموزم. دانش و تجربه را نیز میتوان به سطوح طبیعی (ارگانیک) و غیرطبیعی (با افزودنیهای بسیار و غیرمجاز!) تقسیم کرد. آنچه شفیعی کدکنی دارد به استناد جهان زیستهای متنوع و گاه منحصر به فردش و گاهی همه آنانی که با داشتهها و یافتههای فرهنگی، هنری، تاریخی و ادبی او از دور و نزدیک پژوهشگرانه رو به رو بودهاند، فشرده فرهنگ و تاریخ ماست. فرار از دنیای سرطانی در روز جمعه ۳۱ تیر و پناه به عالم آرام فرهنگ در پشت دیوار کاهگلی باغ ایرانی، ..