می خواهیم سرمان در جام ملتها بلند باشد
غالب خبرها هم این بود که:«از بورکینافاسو گل می خوریم،خدا رحم کند بازی مقابل کره جنوبی و ژاپن را.»
هر چند که در دقایق ۴۲ و ۷۰ طارمی و ابراهیمی دو گل زدند تا گلیم خودمان را از این بازی بیرون بکشیم اما اتفاق هایی که افتاد باعث شد تا یک زنگ خطر جدی به صدا در بیاید.کمتر از یک هفته دیگر جام ملت ها آغاز می شود و بدون تعارف و خطاب به امیر قلعه نویی سرمربی تیم ملی باید گفت که این ترکیب و این سبک بازی،شاید مقابل همین بورکینافاسو،فلسطین و هنگ کنگ جواب بدهد اما مقابل کره،ژاپن،عربستان و استرالیا ترکیب برنده نیست.
خیلی ها می گویند فوتبال است و هزار و یک اتفاق قبول،اما بیایید این را هم قبول کنیم که خیلی از این اتفاق ها در تاریخ فوتبال همیشه به ضرر ایران تمام شده؛حتی آنهایی هم که به ضررمان نبوده را خودمان کاری کردیم تا چوبش را بخوریم.مثل بازی با ژاپن در دوره قبلی بازی ها که خیلی ساده،مفت و مجانی بازی را به آنها باختیم.آن هم با اعتراض بی مورد به داوری(قبل از اینکه سوت بزند) که نشات گرفته از فرهنگ فوتبالی مان دارد؛معترض،طلب کار و حق به جانب،قبل از تصمیم قاضی سیاه پوش!
این بار اما نمی خواهیم این چیزها ..